մեղանչել

From Wiktionary, the free dictionary
Jump to navigation Jump to search

Armenian

[edit]

Etymology

[edit]

Learned borrowing from Old Armenian մեղանչեմ (mełančʻem).

Pronunciation

[edit]

Verb

[edit]

մեղանչել (meġančʻel)

  1. to sin, to transgress

Inflection

[edit]
declension of the nominalized infinitive, u-type, inanimate (Eastern Armenian)
singular (singulare tantum)
nominative մեղանչել (meġančʻel)
dative մեղանչելու (meġančʻelu)
ablative մեղանչելուց (meġančʻelucʻ)
instrumental մեղանչելով (meġančʻelov)
locative մեղանչելում (meġančʻelum)
definite forms
nominative մեղանչելը/մեղանչելն (meġančʻelə/meġančʻeln)
dative մեղանչելուն (meġančʻelun)
1st person possessive forms (my)
nominative մեղանչելս (meġančʻels)
dative մեղանչելուս (meġančʻelus)
ablative մեղանչելուցս (meġančʻelucʻs)
instrumental մեղանչելովս (meġančʻelovs)
locative մեղանչելումս (meġančʻelums)
2nd person possessive forms (your)
nominative մեղանչելդ (meġančʻeld)
dative մեղանչելուդ (meġančʻelud)
ablative մեղանչելուցդ (meġančʻelucʻd)
instrumental մեղանչելովդ (meġančʻelovd)
locative մեղանչելումդ (meġančʻelumd)
[edit]

Old Armenian

[edit]

Verb

[edit]

մեղանչել (mełančʻel)

  1. infinitive of մեղանչեմ (mełančʻem)

Declension

[edit]