միջնորդ

From Wiktionary, the free dictionary
Jump to navigation Jump to search

Armenian

[edit]

Etymology

[edit]

From Old Armenian միջնորդ (miǰnord).

Pronunciation

[edit]

Noun

[edit]

միջնորդ (miǰnord)

  1. intermediary, middleman, broker

Declension

[edit]
i-type, animate (Eastern Armenian)
singular plural
nominative միջնորդ (miǰnord) միջնորդներ (miǰnordner)
dative միջնորդի (miǰnordi) միջնորդների (miǰnordneri)
ablative միջնորդից (miǰnordicʻ) միջնորդներից (miǰnordnericʻ)
instrumental միջնորդով (miǰnordov) միջնորդներով (miǰnordnerov)
locative
definite forms
nominative միջնորդը/միջնորդն (miǰnordə/miǰnordn) միջնորդները/միջնորդներն (miǰnordnerə/miǰnordnern)
dative միջնորդին (miǰnordin) միջնորդներին (miǰnordnerin)
1st person possessive forms (my)
nominative միջնորդս (miǰnords) միջնորդներս (miǰnordners)
dative միջնորդիս (miǰnordis) միջնորդներիս (miǰnordneris)
ablative միջնորդիցս (miǰnordicʻs) միջնորդներիցս (miǰnordnericʻs)
instrumental միջնորդովս (miǰnordovs) միջնորդներովս (miǰnordnerovs)
locative
2nd person possessive forms (your)
nominative միջնորդդ (miǰnordd) միջնորդներդ (miǰnordnerd)
dative միջնորդիդ (miǰnordid) միջնորդներիդ (miǰnordnerid)
ablative միջնորդիցդ (miǰnordicʻd) միջնորդներիցդ (miǰnordnericʻd)
instrumental միջնորդովդ (miǰnordovd) միջնորդներովդ (miǰnordnerovd)
locative

Derived terms

[edit]