ליגן

Yiddish

Etymology 1

From Middle High German ligen, from Old High German liggen, from Proto-West Germanic *liggjan, from Proto-Germanic *ligjaną, from Proto-Indo-European *légʰyeti.

Verb

ליגן • (lign) (past participle געלעגן (gelegn))

1. to lie (to be in a horizontal position)
2. to lie, to be located, to be (somewhere)

Conjugation

Conjugation of ליגן

infinitive	ליגן lign
present participle	ליגנדיק ligndik
past participle	געלעגן gelegn
auxiliary	זײַן zayn
present	איך ליג ikh lig	מיר ליגן mir lign
	דו ליגסט du ligst	איר ליגט ir ligt
	ער ליגט er ligt	זיי ליגן zey lign
imperative	ליג (דו) lig (du)	ליגט (איר) ligt (ir)
Composed forms past איך בין געלעגן ikh bin gelegn מיר זענען געלעגן mir zenen gelegn דו ביסט געלעגן du bist gelegn איר זענט געלעגן ir zent gelegn ער איז געלעגן er iz gelegn זיי זענען געלעגן zey zenen gelegn pluperfect איך בין געווען געלעגן ikh bin geven gelegn מיר זענען געווען געלעגן mir zenen geven gelegn דו ביסט געווען געלעגן du bist geven gelegn איר זענט געווען געלעגן ir zent geven gelegn ער איז געווען געלעגן er iz geven gelegn זיי זענען געווען געלעגן zey zenen geven gelegn future איך וועל ליגן ikh vel lign מיר וועלן ליגן mir veln lign דו וועסט ליגן du vest lign איר וועט ליגן ir vet lign ער וועט ליגן er vet lign זיי וועלן ליגן zey veln lign future perfect איך וועל זײַן געלעגן ikh vel zayn gelegn מיר וועלן זײַן געלעגן mir veln zayn gelegn דו וועסט זײַן געלעגן du vest zayn gelegn איר וועט זײַן געלעגן ir vet zayn gelegn ער וועט זײַן געלעגן er vet zayn gelegn זיי וועלן זײַן געלעגן zey veln zayn gelegn

See also

• לייגן (leygn)

Etymology 2

From Middle High German lügene, from Old High German lugina, from Proto-West Germanic *luginu, from the root of *leugan.

Alternative forms

• ליגנט (lignt)

Noun

ליגן • (lign) m, plural ליגנס (ligns)

1. lie (a falsehood)

   Synonyms: שקר (sheker), כּזבֿ (kozev)