Jump to content

إثم

From Wiktionary, the free dictionary

Arabic

[edit]

Etymology

[edit]
Root
ء ث م (ʔ ṯ m)
3 terms

Cognate with Hebrew אשמה (ʾašma), but compare Persian خشم.

Pronunciation

[edit]

Noun

[edit]

إِثْم (ʔiṯmm (plural آثَام (ʔāṯām))

  1. verbal noun of أَثِمَ (ʔaṯima) (form I)
  2. sin, guilt, wrongdoing, mistake
    Synonym: ذَنْب (ḏanb)

Declension

[edit]
Declension of noun إِثْم (ʔiṯm)
singular basic singular triptote
indefinite definite construct
informal إِثْم
ʔiṯm
الْإِثْم
al-ʔiṯm
إِثْم
ʔiṯm
nominative إِثْمٌ
ʔiṯmun
الْإِثْمُ
al-ʔiṯmu
إِثْمُ
ʔiṯmu
accusative إِثْمًا
ʔiṯman
الْإِثْمَ
al-ʔiṯma
إِثْمَ
ʔiṯma
genitive إِثْمٍ
ʔiṯmin
الْإِثْمِ
al-ʔiṯmi
إِثْمِ
ʔiṯmi
dual indefinite definite construct
informal إِثْمَيْن
ʔiṯmayn
الْإِثْمَيْن
al-ʔiṯmayn
إِثْمَيْ
ʔiṯmay
nominative إِثْمَانِ
ʔiṯmāni
الْإِثْمَانِ
al-ʔiṯmāni
إِثْمَا
ʔiṯmā
accusative إِثْمَيْنِ
ʔiṯmayni
الْإِثْمَيْنِ
al-ʔiṯmayni
إِثْمَيْ
ʔiṯmay
genitive إِثْمَيْنِ
ʔiṯmayni
الْإِثْمَيْنِ
al-ʔiṯmayni
إِثْمَيْ
ʔiṯmay
plural basic broken plural triptote
indefinite definite construct
informal آثَام
ʔāṯām
الْآثَام
al-ʔāṯām
آثَام
ʔāṯām
nominative آثَامٌ
ʔāṯāmun
الْآثَامُ
al-ʔāṯāmu
آثَامُ
ʔāṯāmu
accusative آثَامًا
ʔāṯāman
الْآثَامَ
al-ʔāṯāma
آثَامَ
ʔāṯāma
genitive آثَامٍ
ʔāṯāmin
الْآثَامِ
al-ʔāṯāmi
آثَامِ
ʔāṯāmi

Descendants

[edit]
  • English: ithm