لابه

From Wiktionary, the free dictionary
Jump to navigation Jump to search
See also: لابة

Persian[edit]

Etymology[edit]

Inherited from Middle Persian [Book Pahlavi needed] (lābag /⁠lʾpk'⁠/).

Pronunciation[edit]

 

Readings
Classical reading? lāḇa
Dari reading? lāba
Iranian reading? lâbe
Tajik reading? loba

Noun[edit]

لابه (lâbe)

  1. humble supplication; entreaty
    • c. 1011, Abu'l-Qāsim Firdawsī, “The Tale of Rustam and Isfandiyār”, in شاهنامه [Book of Kings]‎[1]:
      بدانست رستم که لابه به کار
      نیاید همی پیش اسفندیار
      کمان را به زه کرد و آن تیر گز
      که پیکانش را داده بد آب رز
      همی راند تیر گز اندر کمان
      bidānist rustam ki lāba ba kār
      nay-āyad hamē pēš-i isfandiyār
      kamān rā ba zih kard u ān tīr-i gaz
      ki paykān-aš rā dāda bud āb-i raz
      hamē rānd tār-i gaz andar kamān
      Rustam understood that humble entreaty
      Was of no use before Isfandiyār.
      He strung his bow, and that tamarisk arrow
      Whose arrowpoint he had dipped in wine:
      He was running that arrow upon the bow.
      (Classical Persian romanization)