ماهر

Arabic

Etymology

Derived from the active participle of مَهَرَ (mahara, “to be skilled, to be proficient”), from the root م ه ر (m-h-r).

Adjective

مَاهِر • (māhir) (feminine مَاهِرَة (māhira), masculine plural مَاهِرُونَ (māhirūna) or مَهَرَة (mahara), feminine plural مَاهِرَات (māhirāt) or مُهَّر (muhhar), elative أَمْهَر (ʔamhar))

1. skilled, skillful, proficient, adept

Declension

Declension of adjective مَاهِر (māhir)

Singular	Masculine		Feminine
	basic singular triptote		singular triptote in ـَة (-a)
	Indefinite	Definite	Indefinite	Definite
Informal	مَاهِر māhir	الْمَاهِر al-māhir	مَاهِرَة māhira	الْمَاهِرَة al-māhira
Nominative	مَاهِرٌ māhirun	الْمَاهِرُ al-māhiru	مَاهِرَةٌ māhiratun	الْمَاهِرَةُ al-māhiratu
Accusative	مَاهِرًا māhiran	الْمَاهِرَ al-māhira	مَاهِرَةً māhiratan	الْمَاهِرَةَ al-māhirata
Genitive	مَاهِرٍ māhirin	الْمَاهِرِ al-māhiri	مَاهِرَةٍ māhiratin	الْمَاهِرَةِ al-māhirati
Dual	Masculine		Feminine
	Indefinite	Definite	Indefinite	Definite
Informal	مَاهِرَيْن māhirayn	الْمَاهِرَيْن al-māhirayn	مَاهِرَتَيْن māhiratayn	الْمَاهِرَتَيْن al-māhiratayn
Nominative	مَاهِرَانِ māhirāni	الْمَاهِرَانِ al-māhirāni	مَاهِرَتَانِ māhiratāni	الْمَاهِرَتَانِ al-māhiratāni
Accusative	مَاهِرَيْنِ māhirayni	الْمَاهِرَيْنِ al-māhirayni	مَاهِرَتَيْنِ māhiratayni	الْمَاهِرَتَيْنِ al-māhiratayni
Genitive	مَاهِرَيْنِ māhirayni	الْمَاهِرَيْنِ al-māhirayni	مَاهِرَتَيْنِ māhiratayni	الْمَاهِرَتَيْنِ al-māhiratayni
Plural	Masculine		Feminine
	sound masculine plural‎; broken plural triptote in ـَة (-a)		sound feminine plural‎; basic broken plural triptote
	Indefinite	Definite	Indefinite	Definite
Informal	مَاهِرِين‎; مَهَرَة māhirīn‎; mahara	الْمَاهِرِين‎; الْمَهَرَة al-māhirīn‎; al-mahara	مَاهِرَات‎; مُهَّر māhirāt‎; muhhar	الْمَاهِرَات‎; الْمُهَّر al-māhirāt‎; al-muhhar
Nominative	مَاهِرُونَ‎; مَهَرَةٌ māhirūna‎; maharatun	الْمَاهِرُونَ‎; الْمَهَرَةُ al-māhirūna‎; al-maharatu	مَاهِرَاتٌ‎; مُهَّرٌ māhirātun‎; muhharun	الْمَاهِرَاتُ‎; الْمُهَّرُ al-māhirātu‎; al-muhharu
Accusative	مَاهِرِينَ‎; مَهَرَةً māhirīna‎; maharatan	الْمَاهِرِينَ‎; الْمَهَرَةَ al-māhirīna‎; al-maharata	مَاهِرَاتٍ‎; مُهَّرًا māhirātin‎; muhharan	الْمَاهِرَاتِ‎; الْمُهَّرَ al-māhirāti‎; al-muhhara
Genitive	مَاهِرِينَ‎; مَهَرَةٍ māhirīna‎; maharatin	الْمَاهِرِينَ‎; الْمَهَرَةِ al-māhirīna‎; al-maharati	مَاهِرَاتٍ‎; مُهَّرٍ māhirātin‎; muhharin	الْمَاهِرَاتِ‎; الْمُهَّرِ al-māhirāti‎; al-muhhari

Proper noun

مَاهِر • (māhir) m

1. a male given name, Mahir

Declension

Declension of noun مَاهِر (māhir)

Singular	basic singular triptote
	Indefinite	Definite	Construct
Informal	—	مَاهِر māhir	—
Nominative	—	مَاهِرٌ māhirun	—
Accusative	—	مَاهِرًا māhiran	—
Genitive	—	مَاهِرٍ māhirin	—

---

Persian

Etymology

From (deprecated template usage) [etyl] Arabic ماهر.

Adjective

1. skilled, skillful, proficient, adept