दुर्बल

Hindi

Etymology

From (deprecated template usage) [etyl] Sanskrit दुर्बल (durbala)

Adjective

दुर्बल • (durbal) (Urdu spelling دربل)

1. weak
2. frail
3. feeble
4. emaciated
5. infirm
6. gaunt
7. sickly
8. impotent
9. invalid
10. (literally) reduced in strength

---

Sanskrit

Etymology

दुस्- (dus-) +‎ बल (bala, “strength”)

Pronunciation

• (Vedic) IPA^(key): /duɾ.bɐ.lɐ/
• (Classical Sanskrit) IPA^(key): /ˈd̪uɾ.bɐ.l̪ɐ/

Adjective

दुर्बल • (durbala)

1. weak, feeble, emaciated, of little strength
2. thin, lean, slender

Noun

दुर्बल • (durbala) stem, m

1. weakling, impotent man

Declension

Masculine a-stem declension of दुर्बल
Nom. sg.	दुर्बलः (durbalaḥ)
Gen. sg.	दुर्बलस्य (durbalasya)
	Singular	Dual	Plural
Nominative	दुर्बलः (durbalaḥ)	दुर्बलौ (durbalau)	दुर्बलाः (durbalāḥ)
Vocative	दुर्बल (durbala)	दुर्बलौ (durbalau)	दुर्बलाः (durbalāḥ)
Accusative	दुर्बलम् (durbalam)	दुर्बलौ (durbalau)	दुर्बलान् (durbalān)
Instrumental	दुर्बलेन (durbalena)	दुर्बलाभ्याम् (durbalābhyām)	दुर्बलैः (durbalaiḥ)
Dative	दुर्बलाय (durbalāya)	दुर्बलाभ्याम् (durbalābhyām)	दुर्बलेभ्यः (durbalebhyaḥ)
Ablative	दुर्बलात् (durbalāt)	दुर्बलाभ्याम् (durbalābhyām)	दुर्बलेभ्यः (durbalebhyaḥ)
Genitive	दुर्बलस्य (durbalasya)	दुर्बलयोः (durbalayoḥ)	दुर्बलानाम् (durbalānām)
Locative	दुर्बले (durbale)	दुर्बलयोः (durbalayoḥ)	दुर्बलेषु (durbaleṣu)

Descendants

• Hindi: दुर्बल (durbal)
• Urdu: دربل