मर्य

Sanskrit

Etymology

From Proto-Indo-Aryan *máryas, from Proto-Indo-Iranian *máryas, from Proto-Indo-European *méryos (“young man”). Cognate with Avestan 𐬨𐬀𐬌𐬭𐬌𐬌𐬀 (maⁱriia, “yeoman”) and Latin marītus (“husband”)

Pronunciation

• (Vedic) IPA^(key): /mɐ́ɾ.jɐ/
• (Classical Sanskrit) IPA^(key): /ˈmɐɾ.jɐ/

Noun

मर्य • (márya) stem, m (root noun)

1. young man
2. suitor, lover
3. stallion

Declension

Masculine a-stem declension of मर्य (márya)
	Singular	Dual	Plural
Nominative	मर्यः máryaḥ	मर्यौ / मर्या¹ máryau / máryā¹	मर्याः / मर्यासः¹ máryāḥ / máryāsaḥ¹
Vocative	मर्य márya	मर्यौ / मर्या¹ máryau / máryā¹	मर्याः / मर्यासः¹ máryāḥ / máryāsaḥ¹
Accusative	मर्यम् máryam	मर्यौ / मर्या¹ máryau / máryā¹	मर्यान् máryān
Instrumental	मर्येण máryeṇa	मर्याभ्याम् máryābhyām	मर्यैः / मर्येभिः¹ máryaiḥ / máryebhiḥ¹
Dative	मर्याय máryāya	मर्याभ्याम् máryābhyām	मर्येभ्यः máryebhyaḥ
Ablative	मर्यात् máryāt	मर्याभ्याम् máryābhyām	मर्येभ्यः máryebhyaḥ
Genitive	मर्यस्य máryasya	मर्ययोः máryayoḥ	मर्याणाम् máryāṇām
Locative	मर्ये márye	मर्ययोः máryayoḥ	मर्येषु máryeṣu
Notes	¹Vedic