ทุพพลภาพ

Thai

Etymology

From ทุพพล (literally “bad strength; bad force”) +‎ ภาพ (pâap, “condition; state”).

Pronunciation

Orthographic		ทุพพลภาพ d u b b l bʰ ā b
Phonemic		ทุบ-พน-ละ-พาบ d u ɓ – b n – l a – b ā ɓ
Romanization	Paiboon	túp-pon-lá-pâap
	Royal Institute	thup-phon-la-phap
(standard) IPA(key)		/tʰup̚˦˥.pʰon˧.la˦˥.pʰaːp̚˥˩/(R)

Noun

ทุพพลภาพ • (túp-pon-lá-pâap)

1. (formal, law) disability; infirmity.

Adjective

ทุพพลภาพ • (túp-pon-lá-pâap)

1. (formal, law) disabled; infirm.

   • ไม่เป็นผู้มีกายทุพพลภาพจนไม่สามารถปฏิบัติหน้าที่ได้ ไร้ความสามารถหรือจิตฟั่นเฟือนไม่สมประกอบ หรือเป็นโรคติดต่อร้ายแรง

     mâi bpen pûu mii gaai túp-pon-lá-pâap jon mâi sǎa-mâat bpà-dtì-bàt nâa-tîi dâai · rái-kwaam-sǎa-mâat rʉ̌ʉ jìt-fân-fʉʉan-mâi-sǒm-bprà-gɔ̀ɔp · rʉ̌ʉ bpen rôok-dtìt-dtɔ̀ɔ ráai-rɛɛng

     Not being a person whose body is disabled to the extent unable to carry out duties, [who is legally] incompetent or morally imbecile, or [who is] undergoing a serious communicable disease.