ἁρμονικός

Ancient Greek

Etymology

From ἁρμονίᾱ (harmoníā) +‎ -ικός (-ikós).

Pronunciation

 

• IPA^(key): /har.mo.ni.kós/ → /ar.mo.niˈkos/ → /ar.mo.niˈkos/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /har.mo.ni.kós/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /(h)ar.mo.niˈkos/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /ar.mo.niˈkos/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /ar.mo.niˈkos/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /ar.mo.niˈkos/

Adjective

ἁρμονῐκός • (harmonikós) m (feminine ἁρμονῐκή, neuter ἁρμονῐκόν); first/second declension

1. skilled in music

Declension

First and second declension of ἁρμονῐκός; ἁρμονῐκή; ἁρμονῐκόν (Attic)

Number		Singular				Dual				Plural
Case/Gender		Masculine	Feminine	Neuter		Masculine	Feminine	Neuter		Masculine	Feminine	Neuter
Nominative		ἁρμονῐκός harmonikós	ἁρμονῐκή harmonikḗ	ἁρμονῐκόν harmonikón		ἁρμονῐκώ harmonikṓ	ἁρμονῐκᾱ́ harmonikā́	ἁρμονῐκώ harmonikṓ		ἁρμονῐκοί harmonikoí	ἁρμονῐκαί harmonikaí	ἁρμονῐκᾰ́ harmoniká
Genitive		ἁρμονῐκοῦ harmonikoû	ἁρμονῐκῆς harmonikês	ἁρμονῐκοῦ harmonikoû		ἁρμονῐκοῖν harmonikoîn	ἁρμονῐκαῖν harmonikaîn	ἁρμονῐκοῖν harmonikoîn		ἁρμονῐκῶν harmonikôn	ἁρμονῐκῶν harmonikôn	ἁρμονῐκῶν harmonikôn
Dative		ἁρμονῐκῷ harmonikôi	ἁρμονῐκῇ harmonikêi	ἁρμονῐκῷ harmonikôi		ἁρμονῐκοῖν harmonikoîn	ἁρμονῐκαῖν harmonikaîn	ἁρμονῐκοῖν harmonikoîn		ἁρμονῐκοῖς harmonikoîs	ἁρμονῐκαῖς harmonikaîs	ἁρμονῐκοῖς harmonikoîs
Accusative		ἁρμονῐκόν harmonikón	ἁρμονῐκήν harmonikḗn	ἁρμονῐκόν harmonikón		ἁρμονῐκώ harmonikṓ	ἁρμονῐκᾱ́ harmonikā́	ἁρμονῐκώ harmonikṓ		ἁρμονῐκούς harmonikoús	ἁρμονῐκᾱ́ς harmonikā́s	ἁρμονῐκᾰ́ harmoniká
Vocative		ἁρμονῐκέ harmoniké	ἁρμονῐκή harmonikḗ	ἁρμονῐκόν harmonikón		ἁρμονῐκώ harmonikṓ	ἁρμονῐκᾱ́ harmonikā́	ἁρμονῐκώ harmonikṓ		ἁρμονῐκοί harmonikoí	ἁρμονῐκαί harmonikaí	ἁρμονῐκᾰ́ harmoniká
Derived forms		Adverb				Comparative				Superlative
		ἁρμονῐκῶς harmonikôs				ἁρμονῐκώτερος harmonikṓteros				ἁρμονῐκώτᾰτος harmonikṓtatos
Notes:		This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

Quotations

• 428 BCE – 347 BCE, Plato, Phaedrus 268d:

  Ἀλλ’ οὐκ ἂν ἀγροίκως γε οἶμαι λοιδορήσειαν, ἀλλ’ ὥσπερ ἂν μουσικὸς ἐντυχὼν ἀνδρὶ οἰομένῳ ἁρμονικῷ εἶναι, ὅτι δὴ τυγχάνει ἐπιστάμενος ὡς οἷόν τε ὀξυτάτην καὶ βαρυτάτην χορδὴν ποιεῖν, οὐκ ἀγρίως εἴποι ἄν· “Ὦ μοχθηρέ, μελαγχολᾷς,” ἀλλ’ ἅτε μουσικὸς ὢν πρᾳότερον ὅτι “Ὦ ἄριστε, ἀνάγκη μὲν καὶ ταῦτ’ ἐπίστασθαι τὸν μέλλοντα ἁρμονικὸν ἔσεσθαι, οὐδὲν μὴν κωλύει μηδὲ σμικρὸν ἁρμονίας ἐπαΐειν τὸν τὴν σὴν ἕξιν ἔχοντα· τὰ γὰρ πρὸ ἁρμονίας ἀναγκαῖα μαθήματα ἐπίστασαι ἀλλ’ οὐ τὰ ἁρμονικά.”

  All’ ouk àn agroíkōs ge oîmai loidorḗseian, all’ hṓsper àn mousikòs entukhṑn andrì oioménōi harmonikôi eînai, hóti dḕ tunkhánei epistámenos hōs hoîón te oxutátēn kaì barutátēn khordḕn poieîn, ouk agríōs eípoi án; “Ô mokhthēré, melankholâis,” all’ háte mousikòs ṑn prāióteron hóti “Ô áriste, anánkē mèn kaì taût’ epístasthai tòn méllonta harmonikòn ésesthai, oudèn mḕn kōlúei mēdè smikròn harmonías epaḯein tòn tḕn sḕn héxin ékhonta; tà gàr prò harmonías anankaîa mathḗmata epístasai all’ ou tà harmoniká.”

Descendants

• → Latin: harmonicus
  • Catalan: harmònic
  • English: harmonic
  • French: harmonique
  • Italian: armonico
  • Norman: harmonnique
  • → Norwegian Bokmål: harmonisk
  • → Norwegian Nynorsk: harmonisk
  • Spanish: armónico
    • → English: armónico

Further reading

• ἁρμονικός in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette
• ἁρμονικός in the Diccionario Griego–Español en línea (2006–2024)
• “ἁρμονικός”, in ΛΟΓΕΙΟΝ [Logeion] Dictionaries for Ancient Greek and Latin (in English, French, Spanish, German, Dutch and Chinese), University of Chicago, since 2011
• “ἁρμονικός”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press