ἐπιμένω

See also: επιμένω

Ancient Greek[edit]

From ἐπι- (epi-) +‎ μένω (ménō).

ἐπῐμένω • (epiménō)

Present: ἐπῐμένω

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἐπῐμένω	ἐπῐμένεις	ἐπῐμένει	ἐπῐμένετον	ἐπῐμένετον	ἐπῐμένομεν	ἐπῐμένετε	ἐπῐμένουσῐ(ν)
	subjunctive	ἐπῐμένω	ἐπῐμένῃς	ἐπῐμένῃ	ἐπῐμένητον	ἐπῐμένητον	ἐπῐμένωμεν	ἐπῐμένητε	ἐπῐμένωσῐ(ν)
	optative	ἐπῐμένοιμῐ	ἐπῐμένοις	ἐπῐμένοι	ἐπῐμένοιτον	ἐπῐμενοίτην	ἐπῐμένοιμεν	ἐπῐμένοιτε	ἐπῐμένοιεν
	imperative		ἐπῐ́μενε	ἐπῐμενέτω	ἐπῐμένετον	ἐπῐμενέτων		ἐπῐμένετε	ἐπῐμενόντων
		active
infinitive		ἐπῐμένειν
participle	m	ἐπῐμένων
	f	ἐπῐμένουσᾰ
	n	ἐπῐμένον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἐπέμενον	ἐπέμενες	ἐπέμενε(ν)	ἐπεμένετον	ἐπεμενέτην	ἐπεμένομεν	ἐπεμένετε	ἐπέμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Future: ἐπῐμενέω (Uncontracted)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἐπῐμενέω	ἐπῐμενέεις	ἐπῐμενέει	ἐπῐμενέετον	ἐπῐμενέετον	ἐπῐμενέομεν	ἐπῐμενέετε	ἐπῐμενέουσῐ(ν)
active	optative	ἐπῐμενέοιμῐ	ἐπῐμενέοις	ἐπῐμενέοι	ἐπῐμενέοιτον	ἐπῐμενεοίτην	ἐπῐμενέοιμεν	ἐπῐμενέοιτε	ἐπῐμενέοιεν
		active
infinitive		ἐπῐμενέειν
participle	m	ἐπῐμενέων
	f	ἐπῐμενέουσᾰ
	n	ἐπῐμενέον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἐπῐμενῶ	ἐπῐμενεῖς	ἐπῐμενεῖ	ἐπῐμενεῖτον	ἐπῐμενεῖτον	ἐπῐμενοῦμεν	ἐπῐμενεῖτε	ἐπῐμενοῦσῐ(ν)
active	optative	ἐπῐμενοίην, ἐπῐμενοῖμῐ	ἐπῐμενοίης, ἐπῐμενοῖς	ἐπῐμενοίη, ἐπῐμενοῖ	ἐπῐμενοῖτον, ἐπῐμενοίητον	ἐπῐμενοίτην, ἐπῐμενοιήτην	ἐπῐμενοῖμεν, ἐπῐμενοίημεν	ἐπῐμενοῖτε, ἐπῐμενοίητε	ἐπῐμενοῖεν, ἐπῐμενοίησᾰν
		active
infinitive		ἐπῐμενεῖν
participle	m	ἐπῐμενῶν
	f	ἐπῐμενοῦσᾰ
	n	ἐπῐμενοῦν
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἐπέμεινᾰ	ἐπέμεινᾰς	ἐπέμεινε(ν)	ἐπεμείνᾰτον	ἐπεμεινᾰ́την	ἐπεμείνᾰμεν	ἐπεμείνᾰτε	ἐπέμεινᾰν
	subjunctive	ἐπῐμείνω	ἐπῐμείνῃς	ἐπῐμείνῃ	ἐπῐμείνητον	ἐπῐμείνητον	ἐπῐμείνωμεν	ἐπῐμείνητε	ἐπῐμείνωσῐ(ν)
	optative	ἐπῐμείναιμῐ	ἐπῐμείνειᾰς, ἐπῐμείναις	ἐπῐμείνειε(ν), ἐπῐμείναι	ἐπῐμείναιτον	ἐπῐμειναίτην	ἐπῐμείναιμεν	ἐπῐμείναιτε	ἐπῐμείνειᾰν, ἐπῐμείναιεν
	imperative		ἐπῐ́μεινον	ἐπῐμεινᾰ́τω	ἐπῐμείνᾰτον	ἐπῐμεινᾰ́των		ἐπῐμείνᾰτε	ἐπῐμεινᾰ́ντων
		active
infinitive		ἐπῐμεῖναι
participle	m	ἐπῐμείνᾱς
	f	ἐπῐμείνᾱσᾰ
	n	ἐπῐμεῖνᾰν
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἐπῐμεμένηκᾰ	ἐπῐμεμένηκᾰς	ἐπῐμεμένηκε(ν)	ἐπῐμεμενήκᾰτον	ἐπῐμεμενήκᾰτον	ἐπῐμεμενήκᾰμεν	ἐπῐμεμενήκᾰτε	ἐπῐμεμενήκᾱσῐ(ν)
	subjunctive	ἐπῐμεμενήκω	ἐπῐμεμενήκῃς	ἐπῐμεμενήκῃ	ἐπῐμεμενήκητον	ἐπῐμεμενήκητον	ἐπῐμεμενήκωμεν	ἐπῐμεμενήκητε	ἐπῐμεμενήκωσῐ(ν)
	optative	ἐπῐμεμενήκοιμῐ, ἐπῐμεμενηκοίην	ἐπῐμεμενήκοις, ἐπῐμεμενηκοίης	ἐπῐμεμενήκοι, ἐπῐμεμενηκοίη	ἐπῐμεμενήκοιτον	ἐπῐμεμενηκοίτην	ἐπῐμεμενήκοιμεν	ἐπῐμεμενήκοιτε	ἐπῐμεμενήκοιεν
	imperative		ἐπῐμεμένηκε	ἐπῐμεμενηκέτω	ἐπῐμεμενήκετον	ἐπῐμεμενηκέτων		ἐπῐμεμενήκετε	ἐπῐμεμενηκόντων
		active
infinitive		ἐπῐμεμενηκέναι
participle	m	ἐπῐμεμενηκώς
	f	ἐπῐμεμενηκυῖᾰ
	n	ἐπῐμεμενηκός
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.