ἑλμινθοβότανον

Ancient Greek

Etymology

From ἕλμινς (hélmins, “parasitic worm”) +‎ βοτάνη (botánē, “plant, herb”).

Pronunciation

 

• IPA^(key): /hel.min.tʰo.bó.ta.non/ → /el.min.θoˈβo.ta.non/ → /el.min.θoˈvo.ta.non/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /hel.min.tʰo.bó.ta.non/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /(h)el.min.tʰoˈbo.ta.non/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /el.min.θoˈβo.ta.non/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /el.min.θoˈvo.ta.non/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /el.min.θoˈvo.ta.non/

Noun

ἑλμῐνθοβότᾰνον • (helminthobótanon) n (genitive ἑλμῐνθοβοτᾰ́νου); second declension

1. herb used as a specific for worms, perhaps tansy (Tanacetum vulgare)

Inflection

Second declension of τὸ ἑλμῐνθοβότᾰνον; τοῦ ἑλμῐνθοβοτᾰ́νου (Attic)

Case / #	Singular	Dual	Plural
Nominative	τὸ ἑλμῐνθοβότᾰνον tò helminthobótanon	τὼ ἑλμῐνθοβοτᾰ́νω tṑ helminthobotánō	τᾰ̀ ἑλμῐνθοβότᾰνᾰ tà helminthobótana
Genitive	τοῦ ἑλμῐνθοβοτᾰ́νου toû helminthobotánou	τοῖν ἑλμῐνθοβοτᾰ́νοιν toîn helminthobotánoin	τῶν ἑλμῐνθοβοτᾰ́νων tôn helminthobotánōn
Dative	τῷ ἑλμῐνθοβοτᾰ́νῳ tôi helminthobotánōi	τοῖν ἑλμῐνθοβοτᾰ́νοιν toîn helminthobotánoin	τοῖς ἑλμῐνθοβοτᾰ́νοις toîs helminthobotánois
Accusative	τὸ ἑλμῐνθοβότᾰνον tò helminthobótanon	τὼ ἑλμῐνθοβοτᾰ́νω tṑ helminthobotánō	τᾰ̀ ἑλμῐνθοβότᾰνᾰ tà helminthobótana
Vocative	ἑλμῐνθοβότᾰνον helminthobótanon	ἑλμῐνθοβοτᾰ́νω helminthobotánō	ἑλμῐνθοβότᾰνᾰ helminthobótana
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

Further reading

• “ἑλμινθοβότανον”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
• ἑλμινθοβότανον in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette
• ἑλμινθοβότανον in the Diccionario Griego–Español en línea (2006–2024)