ἕταρος

Ancient Greek

Pronunciation

 

• IPA^(key): /hé.ta.ros/ → /ˈe.ta.ros/ → /ˈe.ta.ros/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /hé.ta.ros/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /ˈ(h)e.ta.ros/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /ˈe.ta.ros/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /ˈe.ta.ros/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /ˈe.ta.ros/

Noun

ἕτᾰρος • (hétaros) m (genitive ἑτάρου); second declension

1. Epic and Doric form of ἑταῖρος (hetaîros)

Inflection

Second declension of ἕταρος; ἑτάρου (Epic)

Case / #	Singular	Dual	Plural
Nominative	ἕταρος hétaros	ἑτάρω hetárō	ἕταροι hétaroi
Genitive	ἑτάρου / ἑταροῖο / ἑτάροιο / ἑταρόο / ἑτάροο hetárou / hetaroîo / hetároio / hetaróo / hetároo	ἑτάροιῐν hetároiin	ἑτάρων hetárōn
Dative	ἑτάρῳ hetárōi	ἑτάροιῐν hetároiin	ἑτάροισῐ / ἑτάροισῐν / ἑτάροις hetároisi(n) / hetárois
Accusative	ἕταρον hétaron	ἑτάρω hetárō	ἑτάρους hetárous
Vocative	ἕταρε hétare	ἑτάρω hetárō	ἕταροι hétaroi
Notes:	Dialects other than Attic are not well attested. Some forms may be based on conjecture. Use with caution.

Second declension of ὁ ἕταρος; τοῦ ἑτάροιο (Doric)

Case / #	Singular	Dual	Plural
Nominative	ὁ ἕταρος ho hétaros	τὼ ἑτάρω tṑ hetárō	τοὶ ἕταροι toì hétaroi
Genitive	τοῦ ἑτάροιο toû hetároio	τοῖν ἑτάροιν toîn hetároin	τῶν ἑτάρων tôn hetárōn
Dative	τῷ ἑτάρῳ tôi hetárōi	τοῖν ἑτάροιν toîn hetároin	τοῖς ἑτάροις toîs hetárois
Accusative	τὸν ἕταρον tòn hétaron	τὼ ἑτάρω tṑ hetárō	τοὺς ἑτάρους toùs hetárous
Vocative	ἕταρε hétare	ἑτάρω hetárō	ἕταροι hétaroi
Notes:	Dialects other than Attic are not well attested. Some forms may be based on conjecture. Use with caution.

References

• “ἕταρος”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
• ἕταρος in Cunliffe, Richard J. (1924) A Lexicon of the Homeric Dialect: Expanded Edition, Norman: University of Oklahoma Press, published 1963