ἠγάθεος

Ancient Greek

Alternative forms

• ᾱ̓γάθεος (āgátheos) — Doric

Etymology

ἀγα- (aga-) +‎ θεός (theós) with metrical lengthening of the first syllable.

Pronunciation

 

• IPA^(key): /ɛː.ɡá.tʰe.os/ → /iˈɣa.θe.os/ → /iˈɣa.θe.os/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /ɛː.ɡá.tʰe.os/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /e̝ˈɡa.tʰe.os/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /iˈɣa.θe.os/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /iˈɣa.θe.os/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /iˈɣa.θe.os/

Adjective

ἠγάθεος • (ēgátheos) m (feminine ἠγᾰθέη, neuter ἠγάθεον); first/second declension

1. (chiefly Epic) most holy (of places)

Declension

First and second declension of ἠγᾰ́θεος; ἠγᾰθέη; ἠγᾰ́θεον (Epic)

Number		Singular				Dual				Plural
Case/Gender		Masculine	Feminine	Neuter		Masculine	Feminine	Neuter		Masculine	Feminine	Neuter
Nominative		ἠγᾰ́θεος ēgátheos	ἠγᾰθέη ēgathéē	ἠγᾰ́θεον ēgátheon		ἠγᾰθέω ēgathéō	ἠγᾰθέᾱ ēgathéā	ἠγᾰθέω ēgathéō		ἠγᾰ́θεοι ēgátheoi	ἠγᾰ́θεαι ēgátheai	ἠγᾰ́θεᾰ ēgáthea
Genitive		ἠγᾰθέου / ἠγᾰθεοῖο / ἠγᾰθέοιο / ἠγᾰθεόο / ἠγᾰθέοο ēgathéou / ēgatheoîo / ēgathéoio / ēgatheóo / ēgathéoo	ἠγᾰθέης ēgathéēs	ἠγᾰθέου / ἠγᾰθεοῖο / ἠγᾰθέοιο / ἠγᾰθεόο / ἠγᾰθέοο ēgathéou / ēgatheoîo / ēgathéoio / ēgatheóo / ēgathéoo		ἠγᾰθέοιῐν ēgathéoiin	ἠγᾰθέαιν / ἠγᾰθέαιῐν / ἠγᾰθέῃῐν ēgathéai(i)n / ēgathéēiin	ἠγᾰθέοιῐν ēgathéoiin		ἠγᾰθέων ēgathéōn	ἠγᾰθεᾱ́ων / ἠγᾰθεέ͜ων / ἠγᾰθεῶν ēgatheā́ōn / ēgatheé͜ōn / ēgatheôn	ἠγᾰθέων ēgathéōn
Dative		ἠγᾰθέῳ ēgathéōi	ἠγᾰθέῃ ēgathéēi	ἠγᾰθέῳ ēgathéōi		ἠγᾰθέοιῐν ēgathéoiin	ἠγᾰθέαιν / ἠγᾰθέαιῐν / ἠγᾰθέῃῐν ēgathéai(i)n / ēgathéēiin	ἠγᾰθέοιῐν ēgathéoiin		ἠγᾰθέοισῐ / ἠγᾰθέοισῐν / ἠγᾰθέοις ēgathéoisi(n) / ēgathéois	ἠγᾰθέῃσῐ / ἠγᾰθέῃσῐν / ἠγᾰθέῃς / ἠγᾰθέαις ēgathéēisi(n) / ēgathéēis / ēgathéais	ἠγᾰθέοισῐ / ἠγᾰθέοισῐν / ἠγᾰθέοις ēgathéoisi(n) / ēgathéois
Accusative		ἠγᾰ́θεον ēgátheon	ἠγᾰθέην ēgathéēn	ἠγᾰ́θεον ēgátheon		ἠγᾰθέω ēgathéō	ἠγᾰθέᾱ ēgathéā	ἠγᾰθέω ēgathéō		ἠγᾰθέους ēgathéous	ἠγᾰθέᾱς ēgathéās	ἠγᾰ́θεᾰ ēgáthea
Vocative		ἠγᾰ́θεε ēgáthee	ἠγᾰθέη ēgathéē	ἠγᾰ́θεον ēgátheon		ἠγᾰθέω ēgathéō	ἠγᾰθέᾱ ēgathéā	ἠγᾰθέω ēgathéō		ἠγᾰ́θεοι ēgátheoi	ἠγᾰ́θεαι ēgátheai	ἠγᾰ́θεᾰ ēgáthea
Derived forms		Adverb				Comparative				Superlative
		ἠγᾰθέως ēgathéōs				ἠγᾰθεώτερος ēgatheṓteros				ἠγᾰθεώτᾰτος ēgatheṓtatos
Notes:		Dialects other than Attic are not well attested. Some forms may be based on conjecture. Use with caution.

Further reading

• “ἠγάθεος”, in Autenrieth, Georg (1891) A Homeric Dictionary for Schools and Colleges, New York: Harper and Brothers
• ἠγάθεος in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette
• ἠγάθεος in Cunliffe, Richard J. (1924) A Lexicon of the Homeric Dialect: Expanded Edition, Norman: University of Oklahoma Press, published 1963
• “ἠγάθεος”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press