ἥμενος

Ancient Greek

Pronunciation

 

• IPA^(key): /hɛ̌ː.me.nos/ → /ˈi.me.nos/ → /ˈi.me.nos/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /hɛ̌ː.me.nos/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /ˈ(h)e̝.me.nos/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /ˈi.me.nos/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /ˈi.me.nos/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /ˈi.me.nos/

Participle

ἥμενος • (hḗmenos) m (feminine ἡμένη, neuter ἥμενον); first/second declension

1. present masculine participle of ἧμαι (hêmai): seated

Inflection

First and second declension of ἥμενος; ἡμένη; ἥμενον (Attic)

Number		Singular				Dual				Plural
Case/Gender		Masculine	Feminine	Neuter		Masculine	Feminine	Neuter		Masculine	Feminine	Neuter
Nominative		ἥμενος hḗmenos	ἡμένη hēménē	ἥμενον hḗmenon		ἡμένω hēménō	ἡμένᾱ hēménā	ἡμένω hēménō		ἥμενοι hḗmenoi	ἥμεναι hḗmenai	ἥμενᾰ hḗmena
Genitive		ἡμένου hēménou	ἡμένης hēménēs	ἡμένου hēménou		ἡμένοιν hēménoin	ἡμέναιν hēménain	ἡμένοιν hēménoin		ἡμένων hēménōn	ἡμένων hēménōn	ἡμένων hēménōn
Dative		ἡμένῳ hēménōi	ἡμένῃ hēménēi	ἡμένῳ hēménōi		ἡμένοιν hēménoin	ἡμέναιν hēménain	ἡμένοιν hēménoin		ἡμένοις hēménois	ἡμέναις hēménais	ἡμένοις hēménois
Accusative		ἥμενον hḗmenon	ἡμένην hēménēn	ἥμενον hḗmenon		ἡμένω hēménō	ἡμένᾱ hēménā	ἡμένω hēménō		ἡμένους hēménous	ἡμένᾱς hēménās	ἥμενᾰ hḗmena
Vocative		ἥμενε hḗmene	ἡμένη hēménē	ἥμενον hḗmenon		ἡμένω hēménō	ἡμένᾱ hēménā	ἡμένω hēménō		ἥμενοι hḗmenoi	ἥμεναι hḗmenai	ἥμενᾰ hḗmena
Notes:		This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

Synonyms

• καθήμενος (kathḗmenos)

See also

• καθιζόμενος (kathizómenos, “made to sit”)