ὑπογράφομεν

Ancient Greek

Pronunciation

 

• IPA^(key): /hy.po.ɡrá.pʰo.men/ → /y.poˈɣra.ɸo.men/ → /i.poˈɣra.fo.men/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /hy.po.ɡrá.pʰo.men/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /(h)y.poˈɡra.pʰo.men/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /y.poˈɣra.ɸo.men/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /y.poˈɣra.fo.men/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /i.poˈɣra.fo.men/

Verb

ῠ̔πογρᾰ́φομεν • (hupográphomen)

1. first-person plural present active indicative of ῠ̔πογρᾰ́φω (hupográphō)