ὑπονοέω

Ancient Greek

Etymology

From ὑπο- (hupo-) +‎ νοέω (noéō)

Pronunciation

 

• IPA^(key): /hy.po.no.é.ɔː/ → /y.po.noˈe.o/ → /i.po.noˈe.o/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /hy.po.no.é.ɔː/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /(h)y.po.noˈe.o/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /y.po.noˈe.o/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /y.po.noˈe.o/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /i.po.noˈe.o/

Verb

ὑπονοέω • (huponoéō)

1. to think secretly, suspect
2. to suspect, conjecture, suppose

Conjugation

   Present: ὑ̆πονοέω, ὑ̆πονοέομαι (Uncontracted)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ὑ̆πονοέω	ὑ̆πονοέεις	ὑ̆πονοέει	ὑ̆πονοέετον	ὑ̆πονοέετον	ὑ̆πονοέομεν	ὑ̆πονοέετε	ὑ̆πονοέουσῐ(ν)
	subjunctive	ὑ̆πονοέω	ὑ̆πονοέῃς	ὑ̆πονοέῃ	ὑ̆πονοέητον	ὑ̆πονοέητον	ὑ̆πονοέωμεν	ὑ̆πονοέητε	ὑ̆πονοέωσῐ(ν)
	optative	ὑ̆πονοέοιμῐ	ὑ̆πονοέοις	ὑ̆πονοέοι	ὑ̆πονοέοιτον	ὑ̆πονοεοίτην	ὑ̆πονοέοιμεν	ὑ̆πονοέοιτε	ὑ̆πονοέοιεν
	imperative		ὑ̆πονόεε	ὑ̆πονοεέτω	ὑ̆πονοέετον	ὑ̆πονοεέτων		ὑ̆πονοέετε	ὑ̆πονοεόντων
middle/ passive	indicative	ὑ̆πονοέομαι	ὑ̆πονοέῃ, ὑ̆πονοέει	ὑ̆πονοέεται	ὑ̆πονοέεσθον	ὑ̆πονοέεσθον	ὑ̆πονοεόμεθᾰ	ὑ̆πονοέεσθε	ὑ̆πονοέονται
	subjunctive	ὑ̆πονοέωμαι	ὑ̆πονοέῃ	ὑ̆πονοέηται	ὑ̆πονοέησθον	ὑ̆πονοέησθον	ὑ̆πονοεώμεθᾰ	ὑ̆πονοέησθε	ὑ̆πονοέωνται
	optative	ὑ̆πονοεοίμην	ὑ̆πονοέοιο	ὑ̆πονοέοιτο	ὑ̆πονοέοισθον	ὑ̆πονοεοίσθην	ὑ̆πονοεοίμεθᾰ	ὑ̆πονοέοισθε	ὑ̆πονοέοιντο
	imperative		ὑ̆πονοέου	ὑ̆πονοεέσθω	ὑ̆πονοέεσθον	ὑ̆πονοεέσθων		ὑ̆πονοέεσθε	ὑ̆πονοεέσθων
		active				middle/passive
infinitive		ὑ̆πονοέειν				ὑ̆πονοέεσθαι
participle	m	ὑ̆πονοέων				ὑ̆πονοεόμενος
	f	ὑ̆πονοέουσᾰ				ὑ̆πονοεομένη
	n	ὑ̆πονοέον				ὑ̆πονοεόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Present: ὑ̆πονοῶ, ὑ̆πονοοῦμαι (Contracted)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ὑ̆πονοῶ	ὑ̆πονοεῖς	ὑ̆πονοεῖ	ὑ̆πονοεῖτον	ὑ̆πονοεῖτον	ὑ̆πονοοῦμεν	ὑ̆πονοεῖτε	ὑ̆πονοοῦσῐ(ν)
	subjunctive	ὑ̆πονοῶ	ὑ̆πονοῇς	ὑ̆πονοῇ	ὑ̆πονοῆτον	ὑ̆πονοῆτον	ὑ̆πονοῶμεν	ὑ̆πονοῆτε	ὑ̆πονοῶσῐ(ν)
	optative	ὑ̆πονοοίην, ὑ̆πονοοῖμῐ	ὑ̆πονοοίης, ὑ̆πονοοῖς	ὑ̆πονοοίη, ὑ̆πονοοῖ	ὑ̆πονοοῖτον, ὑ̆πονοοίητον	ὑ̆πονοοίτην, ὑ̆πονοοιήτην	ὑ̆πονοοῖμεν, ὑ̆πονοοίημεν	ὑ̆πονοοῖτε, ὑ̆πονοοίητε	ὑ̆πονοοῖεν, ὑ̆πονοοίησᾰν
	imperative		ὑ̆πονόει	ὑ̆πονοείτω	ὑ̆πονοεῖτον	ὑ̆πονοείτων		ὑ̆πονοεῖτε	ὑ̆πονοούντων
middle/ passive	indicative	ὑ̆πονοοῦμαι	ὑ̆πονοεῖ, ὑ̆πονοῇ	ὑ̆πονοεῖται	ὑ̆πονοεῖσθον	ὑ̆πονοεῖσθον	ὑ̆πονοούμεθᾰ	ὑ̆πονοεῖσθε	ὑ̆πονοοῦνται
	subjunctive	ὑ̆πονοῶμαι	ὑ̆πονοῇ	ὑ̆πονοῆται	ὑ̆πονοῆσθον	ὑ̆πονοῆσθον	ὑ̆πονοώμεθᾰ	ὑ̆πονοῆσθε	ὑ̆πονοῶνται
	optative	ὑ̆πονοοίμην	ὑ̆πονοοῖο	ὑ̆πονοοῖτο	ὑ̆πονοοῖσθον	ὑ̆πονοοίσθην	ὑ̆πονοοίμεθᾰ	ὑ̆πονοοῖσθε	ὑ̆πονοοῖντο
	imperative		ὑ̆πονοοῦ	ὑ̆πονοείσθω	ὑ̆πονοεῖσθον	ὑ̆πονοείσθων		ὑ̆πονοεῖσθε	ὑ̆πονοείσθων
		active				middle/passive
infinitive		ὑ̆πονοεῖν				ὑ̆πονοεῖσθαι
participle	m	ὑ̆πονοῶν				ὑ̆πονοούμενος
	f	ὑ̆πονοοῦσᾰ				ὑ̆πονοουμένη
	n	ὑ̆πονοοῦν				ὑ̆πονοούμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Imperfect: ὑ̆πενόεον, ὑ̆πενοεόμην (Uncontracted)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ὑ̆πενόεον	ὑ̆πενόεες	ὑ̆πενόεε(ν)	ὑ̆πενοέετον	ὑ̆πενοεέτην	ὑ̆πενοέομεν	ὑ̆πενοέετε	ὑ̆πενόεον
middle/ passive	indicative	ὑ̆πενοεόμην	ὑ̆πενοέου	ὑ̆πενοέετο	ὑ̆πενοέεσθον	ὑ̆πενοεέσθην	ὑ̆πενοεόμεθᾰ	ὑ̆πενοέεσθε	ὑ̆πενοέοντο
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Imperfect: ὑ̆πενόουν, ὑ̆πενοούμην (Contracted)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ὑ̆πενόουν	ὑ̆πενόεις	ὑ̆πενόει	ὑ̆πενοεῖτον	ὑ̆πενοείτην	ὑ̆πενοοῦμεν	ὑ̆πενοεῖτε	ὑ̆πενόουν
middle/ passive	indicative	ὑ̆πενοούμην	ὑ̆πενοοῦ	ὑ̆πενοεῖτο	ὑ̆πενοεῖσθον	ὑ̆πενοείσθην	ὑ̆πενοούμεθᾰ	ὑ̆πενοεῖσθε	ὑ̆πενοοῦντο
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Future: ὑ̆πονοήσω, ὑ̆πονοήσομαι, ὑ̆πονοηθήσομαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ὑ̆πονοήσω	ὑ̆πονοήσεις	ὑ̆πονοήσει	ὑ̆πονοήσετον	ὑ̆πονοήσετον	ὑ̆πονοήσομεν	ὑ̆πονοήσετε	ὑ̆πονοήσουσῐ(ν)
	optative	ὑ̆πονοήσοιμῐ	ὑ̆πονοήσοις	ὑ̆πονοήσοι	ὑ̆πονοήσοιτον	ὑ̆πονοησοίτην	ὑ̆πονοήσοιμεν	ὑ̆πονοήσοιτε	ὑ̆πονοήσοιεν
middle	indicative	ὑ̆πονοήσομαι	ὑ̆πονοήσῃ, ὑ̆πονοήσει	ὑ̆πονοήσεται	ὑ̆πονοήσεσθον	ὑ̆πονοήσεσθον	ὑ̆πονοησόμεθᾰ	ὑ̆πονοήσεσθε	ὑ̆πονοήσονται
	optative	ὑ̆πονοησοίμην	ὑ̆πονοήσοιο	ὑ̆πονοήσοιτο	ὑ̆πονοήσοισθον	ὑ̆πονοησοίσθην	ὑ̆πονοησοίμεθᾰ	ὑ̆πονοήσοισθε	ὑ̆πονοήσοιντο
passive	indicative	ὑ̆πονοηθήσομαι	ὑ̆πονοηθήσῃ	ὑ̆πονοηθήσεται	ὑ̆πονοηθήσεσθον	ὑ̆πονοηθήσεσθον	ὑ̆πονοηθησόμεθᾰ	ὑ̆πονοηθήσεσθε	ὑ̆πονοηθήσονται
	optative	ὑ̆πονοηθησοίμην	ὑ̆πονοηθήσοιο	ὑ̆πονοηθήσοιτο	ὑ̆πονοηθήσοισθον	ὑ̆πονοηθησοίσθην	ὑ̆πονοηθησοίμεθᾰ	ὑ̆πονοηθήσοισθε	ὑ̆πονοηθήσοιντο
		active			middle		passive
infinitive		ὑ̆πονοήσειν			ὑ̆πονοήσεσθαι		ὑ̆πονοηθήσεσθαι
participle	m	ὑ̆πονοήσων			ὑ̆πονοησόμενος		ὑ̆πονοηθησόμενος
	f	ὑ̆πονοήσουσᾰ			ὑ̆πονοησομένη		ὑ̆πονοηθησομένη
	n	ὑ̆πονοῆσον			ὑ̆πονοησόμενον		ὑ̆πονοηθησόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Aorist: ὑ̆πενόησᾰ, ὑ̆πενοησᾰ́μην, ὑ̆πενοήθην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ὑ̆πενόησᾰ	ὑ̆πενόησᾰς	ὑ̆πενόησε(ν)	ὑ̆πενοήσᾰτον	ὑ̆πενοησᾰ́την	ὑ̆πενοήσᾰμεν	ὑ̆πενοήσᾰτε	ὑ̆πενόησᾰν
	subjunctive	ὑ̆πονοήσω	ὑ̆πονοήσῃς	ὑ̆πονοήσῃ	ὑ̆πονοήσητον	ὑ̆πονοήσητον	ὑ̆πονοήσωμεν	ὑ̆πονοήσητε	ὑ̆πονοήσωσῐ(ν)
	optative	ὑ̆πονοήσαιμῐ	ὑ̆πονοήσειᾰς, ὑ̆πονοήσαις	ὑ̆πονοήσειε(ν), ὑ̆πονοήσαι	ὑ̆πονοήσαιτον	ὑ̆πονοησαίτην	ὑ̆πονοήσαιμεν	ὑ̆πονοήσαιτε	ὑ̆πονοήσειᾰν, ὑ̆πονοήσαιεν
	imperative		ὑ̆πονόησον	ὑ̆πονοησᾰ́τω	ὑ̆πονοήσᾰτον	ὑ̆πονοησᾰ́των		ὑ̆πονοήσᾰτε	ὑ̆πονοησᾰ́ντων
middle	indicative	ὑ̆πενοησᾰ́μην	ὑ̆πενοήσω	ὑ̆πενοήσᾰτο	ὑ̆πενοήσᾰσθον	ὑ̆πενοησᾰ́σθην	ὑ̆πενοησᾰ́μεθᾰ	ὑ̆πενοήσᾰσθε	ὑ̆πενοήσᾰντο
	subjunctive	ὑ̆πονοήσωμαι	ὑ̆πονοήσῃ	ὑ̆πονοήσηται	ὑ̆πονοήσησθον	ὑ̆πονοήσησθον	ὑ̆πονοησώμεθᾰ	ὑ̆πονοήσησθε	ὑ̆πονοήσωνται
	optative	ὑ̆πονοησαίμην	ὑ̆πονοήσαιο	ὑ̆πονοήσαιτο	ὑ̆πονοήσαισθον	ὑ̆πονοησαίσθην	ὑ̆πονοησαίμεθᾰ	ὑ̆πονοήσαισθε	ὑ̆πονοήσαιντο
	imperative		ὑ̆πονόησαι	ὑ̆πονοησᾰ́σθω	ὑ̆πονοήσᾰσθον	ὑ̆πονοησᾰ́σθων		ὑ̆πονοήσᾰσθε	ὑ̆πονοησᾰ́σθων
passive	indicative	ὑ̆πενοήθην	ὑ̆πενοήθης	ὑ̆πενοήθη	ὑ̆πενοήθητον	ὑ̆πενοηθήτην	ὑ̆πενοήθημεν	ὑ̆πενοήθητε	ὑ̆πενοήθησᾰν
	subjunctive	ὑ̆πονοηθῶ	ὑ̆πονοηθῇς	ὑ̆πονοηθῇ	ὑ̆πονοηθῆτον	ὑ̆πονοηθῆτον	ὑ̆πονοηθῶμεν	ὑ̆πονοηθῆτε	ὑ̆πονοηθῶσῐ(ν)
	optative	ὑ̆πονοηθείην	ὑ̆πονοηθείης	ὑ̆πονοηθείη	ὑ̆πονοηθεῖτον, ὑ̆πονοηθείητον	ὑ̆πονοηθείτην, ὑ̆πονοηθειήτην	ὑ̆πονοηθεῖμεν, ὑ̆πονοηθείημεν	ὑ̆πονοηθεῖτε, ὑ̆πονοηθείητε	ὑ̆πονοηθεῖεν, ὑ̆πονοηθείησᾰν
	imperative		ὑ̆πονοήθητῐ	ὑ̆πονοηθήτω	ὑ̆πονοήθητον	ὑ̆πονοηθήτων		ὑ̆πονοήθητε	ὑ̆πονοηθέντων
		active			middle		passive
infinitive		ὑ̆πονοῆσαι			ὑ̆πονοήσᾰσθαι		ὑ̆πονοηθῆναι
participle	m	ὑ̆πονοήσᾱς			ὑ̆πονοησᾰ́μενος		ὑ̆πονοηθείς
	f	ὑ̆πονοήσᾱσᾰ			ὑ̆πονοησᾰμένη		ὑ̆πονοηθεῖσᾰ
	n	ὑ̆πονοῆσᾰν			ὑ̆πονοησᾰ́μενον		ὑ̆πονοηθέν
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Perfect: ὑ̆πονενόηκᾰ, ὑ̆πονενόημαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ὑ̆πονενόηκᾰ	ὑ̆πονενόηκᾰς	ὑ̆πονενόηκε(ν)	ὑ̆πονενοήκᾰτον	ὑ̆πονενοήκᾰτον	ὑ̆πονενοήκᾰμεν	ὑ̆πονενοήκᾰτε	ὑ̆πονενοήκᾱσῐ(ν)
	subjunctive	ὑ̆πονενοήκω	ὑ̆πονενοήκῃς	ὑ̆πονενοήκῃ	ὑ̆πονενοήκητον	ὑ̆πονενοήκητον	ὑ̆πονενοήκωμεν	ὑ̆πονενοήκητε	ὑ̆πονενοήκωσῐ(ν)
	optative	ὑ̆πονενοήκοιμῐ, ὑ̆πονενοηκοίην	ὑ̆πονενοήκοις, ὑ̆πονενοηκοίης	ὑ̆πονενοήκοι, ὑ̆πονενοηκοίη	ὑ̆πονενοήκοιτον	ὑ̆πονενοηκοίτην	ὑ̆πονενοήκοιμεν	ὑ̆πονενοήκοιτε	ὑ̆πονενοήκοιεν
	imperative		ὑ̆πονενόηκε	ὑ̆πονενοηκέτω	ὑ̆πονενοήκετον	ὑ̆πονενοηκέτων		ὑ̆πονενοήκετε	ὑ̆πονενοηκόντων
middle/ passive	indicative	ὑ̆πονενόημαι	ὑ̆πονενόησαι	ὑ̆πονενόηται	ὑ̆πονενόησθον	ὑ̆πονενόησθον	ὑ̆πονενοήμεθᾰ	ὑ̆πονενόησθε	ὑ̆πονενόηνται
	subjunctive	ὑ̆πονενοημένος ὦ	ὑ̆πονενοημένος ᾖς	ὑ̆πονενοημένος ᾖ	ὑ̆πονενοημένω ἦτον	ὑ̆πονενοημένω ἦτον	ὑ̆πονενοημένοι ὦμεν	ὑ̆πονενοημένοι ἦτε	ὑ̆πονενοημένοι ὦσῐ(ν)
	optative	ὑ̆πονενοημένος εἴην	ὑ̆πονενοημένος εἴης	ὑ̆πονενοημένος εἴη	ὑ̆πονενοημένω εἴητον/εἶτον	ὑ̆πονενοημένω εἰήτην/εἴτην	ὑ̆πονενοημένοι εἴημεν/εἶμεν	ὑ̆πονενοημένοι εἴητε/εἶτε	ὑ̆πονενοημένοι εἴησᾰν/εἶεν
	imperative		ὑ̆πονενόησο	ὑ̆πονενοήσθω	ὑ̆πονενόησθον	ὑ̆πονενοήσθων		ὑ̆πονενόησθε	ὑ̆πονενοήσθων
		active				middle/passive
infinitive		ὑ̆πονενοηκέναι				ὑ̆πονενοῆσθαι
participle	m	ὑ̆πονενοηκώς				ὑ̆πονενοημένος
	f	ὑ̆πονενοηκυῖᾰ				ὑ̆πονενοημένη
	n	ὑ̆πονενοηκός				ὑ̆πονενοημένον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Pluperfect: ὑ̆πενενοήκειν, ὑ̆πενενοήμην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ὑ̆πενενοήκειν, ὑ̆πενενοήκη	ὑ̆πενενοήκεις, ὑ̆πενενοήκης	ὑ̆πενενοήκει(ν)	ὑ̆πενενοήκετον	ὑ̆πενενοηκέτην	ὑ̆πενενοήκεμεν	ὑ̆πενενοήκετε	ὑ̆πενενοήκεσᾰν
middle/ passive	indicative	ὑ̆πενενοήμην	ὑ̆πενενόησο	ὑ̆πενενόητο	ὑ̆πενενόησθον	ὑ̆πενενοήσθην	ὑ̆πενενοήμεθᾰ	ὑ̆πενενόησθε	ὑ̆πενενόηντο
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Quotations

• New Testament, Acts of the Apostles 25:18:

  περὶ οὗ σταθέντες οἱ κατήγοροι οὐδεμίαν αἰτίαν ἐπέφερον ὧν ὑπενόουν ἐγώ

  perì hoû stathéntes hoi katḗgoroi oudemían aitían epépheron hôn hupenóoun egṓ

  • Translation by KJV

    Against whom when the accusers stood up, they brought none accusation of such things as I supposed

Derived terms

• ὑπονοητικός (huponoētikós)

Further reading

• ὑπονοέω in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette
• “ὑπονοέω”, in ΛΟΓΕΙΟΝ [Logeion] (in English, French, Spanish, German, Dutch and Chinese), University of Chicago, 2011
• “ὑπονοέω”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
• G5282 in Strong, James (1979) Strong’s Exhaustive Concordance to the Bible
• Woodhouse, S. C. (1910) English–Greek Dictionary: A Vocabulary of the Attic Language‎^[1], London: Routledge & Kegan Paul Limited.
  • conjecture idem, page 160.
  • fancy idem, page 306.
  • guess idem, page 377.
  • idea idem, page 413.
  • infer idem, page 437.
  • inkling idem, page 442.
  • notion idem, page 562.
  • suppose idem, page 841.
  • surmise idem, page 843.
  • suspect idem, page 845.