νηττοφόνος

Ancient Greek

Etymology

From νῆττα (nêtta, “duck”) +‎ φόνος (phónos, “murder, slaughter”).

Pronunciation

 

• IPA^(key): /nɛːt.to.pʰó.nos/ → /nit.toˈɸo.nos/ → /ni.toˈfo.nos/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /nɛːt.to.pʰó.nos/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /ne̝t.toˈpʰo.nos/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /nit.toˈɸo.nos/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /nit.toˈfo.nos/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /ni.toˈfo.nos/

Noun

νηττοφόνος • (nēttophónos) m (genitive νηττοφόνου); second declension

1. kind of eagle

Inflection

Second declension of ὁ νηττοφόνος; τοῦ νηττοφόνου (Attic)

Case / #	Singular	Dual	Plural
Nominative	ὁ νηττοφόνος ho nēttophónos	τὼ νηττοφόνω tṑ nēttophónō	οἱ νηττοφόνοι hoi nēttophónoi
Genitive	τοῦ νηττοφόνου toû nēttophónou	τοῖν νηττοφόνοιν toîn nēttophónoin	τῶν νηττοφόνων tôn nēttophónōn
Dative	τῷ νηττοφόνῳ tôi nēttophónōi	τοῖν νηττοφόνοιν toîn nēttophónoin	τοῖς νηττοφόνοις toîs nēttophónois
Accusative	τὸν νηττοφόνον tòn nēttophónon	τὼ νηττοφόνω tṑ nēttophónō	τοὺς νηττοφόνους toùs nēttophónous
Vocative	νηττοφόνε nēttophóne	νηττοφόνω nēttophónō	νηττοφόνοι nēttophónoi
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

Further reading

• “νηττοφόνος”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
• νηττοφόνος in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette