sacrarius
Latin
Etymology
From sacer (“sacred, holy”) + -ārius.
Pronunciation
- (Classical Latin) IPA(key): /saˈkraː.ri.us/, [s̠äˈkräːriʊs̠]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): /saˈkra.ri.us/, [säˈkräːrius]
Noun
sacrārius m (genitive sacrāriī or sacrārī); second declension
Declension
Second-declension noun.
Case | Singular | Plural |
---|---|---|
Nominative | sacrārius | sacrāriī |
Genitive | sacrāriī sacrārī1 |
sacrāriōrum |
Dative | sacrāriō | sacrāriīs |
Accusative | sacrārium | sacrāriōs |
Ablative | sacrāriō | sacrāriīs |
Vocative | sacrārie | sacrāriī |
1Found in older Latin (until the Augustan Age).
Related terms
Related terms
References
- “sacrarius”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- sacrarius in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.