réasún

Irish

Etymology 1

From Middle Irish résún (“reason”), from Anglo-Norman raisun, from Latin ratiō.

Noun

réasún m (genitive singular réasúin, nominative plural réasúin)

1. reason, reasoning faculty
2. reasonableness, sense
3. justification, motive, cause

Declension

Declension of réasún

First declension

Bare forms: Case Singular Plural Nominative réasún réasúin Vocative a réasúin a réasúna Genitive réasúin réasún Dative réasún réasúin

Forms with the definite article: Case Singular Plural Nominative an réasún na réasúin Genitive an réasúin na réasún Dative leis an réasún don réasún leis na réasúin

Derived terms

• réasúnaigh
• réasúnacht

Related terms

• réasúnta

Etymology 2

(This etymology is missing or incomplete. Please add to it, or discuss it at the Etymology scriptorium.)

Noun

réasún m (genitive singular réasúin, nominative plural réasúin)

1. winkers

Declension

Declension of réasún

First declension

Bare forms: Case Singular Plural Nominative réasún réasúin Vocative a réasúin a réasúna Genitive réasúin réasún Dative réasún réasúin

Forms with the definite article: Case Singular Plural Nominative an réasún na réasúin Genitive an réasúin na réasún Dative leis an réasún don réasún leis na réasúin

Further reading

• Gregory Toner, Sharon Arbuthnot, Máire Ní Mhaonaigh, Marie-Luise Theuerkauf, Dagmar Wodtko, editors (2019), “résún”, in eDIL: Electronic Dictionary of the Irish Language
• Ó Dónaill, Niall (1977) “réasún”, in Foclóir Gaeilge–Béarla, Dublin: An Gúm, →ISBN
• de Bhaldraithe, Tomás (1959) “réasún”, in English-Irish Dictionary, An Gúm
• “réasún”, in New English-Irish Dictionary, Foras na Gaeilge, 2013-2024