tengja

Icelandic

Etymology

From Old Norse tengja, from Proto-Germanic *tangija- (“to pinch together”), directly cognate with Old English tengan (“to press, hasten”). The Proto-Germanic is from Proto-Indo-European *donḱ-éye-, a form also inherited by Sanskrit दँशयति (dam̐śayati, “to make bite”). This is a causative to the root Proto-Indo-European *denḱ- (“to bite”), cf. Proto-Germanic *tingan- (“to press upon”). Related to töng (“pincers”).

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈtʰeiɲca/

  Rhymes: -eiɲca

Verb

tengja (weak verb, third-person singular past indicative tengdi, supine tengt)

1. (transitive, governs the accusative) to connect, to join, to link something together
2. (ditransitive, governs the accusative and the dative) to relate one thing to another, to associate one thing with another

Conjugation

tengja — active voice (germynd)

infinitive (nafnháttur)		að tengja
supine (sagnbót)		tengjað
present participle (lýsingarháttur nútíðar)		tengjandi
	indicative (framsöguháttur)			subjunctive (viðtengingarháttur)
present (nútíð)	ég tengja	við tengjum	present (nútíð)	ég tengi	við tengjum
	þú tengjar	þið tengið		þú tengir	þið tengið
	hann, hún, það tengjar	þeir, þær, þau tengja		hann, hún, það tengi	þeir, þær, þau tengi
past (þátíð)	ég tengjaði	við tengjuðum	past (þátíð)	ég tengjaði	við tengjuðum
	þú tengjaðir	þið tengjuðuð		þú tengjaðir	þið tengjuðuð
	hann, hún, það tengjaði	þeir, þær, þau tengjuðu		hann, hún, það tengjaði	þeir, þær, þau tengjuðu
imperative (boðháttur)	tengja (þú)	tengið (þið)
	Forms with appended personal pronoun
	tengjaðu	tengiði *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.

tengjast — mediopassive voice (miðmynd)

infinitive (nafnháttur)		að tengjast
supine (sagnbót)		tengjast
present participle (lýsingarháttur nútíðar)		tengjandist ** ** the mediopassive present participle is extremely rare and normally not used; it is never used attributively or predicatively, only for explicatory subclauses
	indicative (framsöguháttur)			subjunctive (viðtengingarháttur)
present (nútíð)	ég tengjast	við tengjumst	present (nútíð)	ég tengist	við tengjumst
	þú tengjast	þið tengist		þú tengist	þið tengist
	hann, hún, það tengjast	þeir, þær, þau tengjast		hann, hún, það tengist	þeir, þær, þau tengist
past (þátíð)	ég tengjaðist	við tengjuðumst	past (þátíð)	ég tengjaðist	við tengjuðumst
	þú tengjaðist	þið tengjuðust		þú tengjaðist	þið tengjuðust
	hann, hún, það tengjaðist	þeir, þær, þau tengjuðust		hann, hún, það tengjaðist	þeir, þær, þau tengjuðust
imperative (boðháttur)	tengjast (þú)	tengist (þið)
	Forms with appended personal pronoun
	tengjastu	tengisti *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.

tengjaður — past participle (lýsingarháttur þátíðar)

strong declension (sterk beyging)	singular (eintala)				plural (fleirtala)
	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)		masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)
nominative (nefnifall)	tengjaður	tengjuð	tengjað		tengjaðir	tengjaðar	tengjuð
accusative (þolfall)	tengjaðan	tengjaða	tengjað		tengjaða	tengjaðar	tengjuð
dative (þágufall)	tengjuðum	tengjaðri	tengjuðu		tengjuðum	tengjuðum	tengjuðum
genitive (eignarfall)	tengjaðs	tengjaðrar	tengjaðs		tengjaðra	tengjaðra	tengjaðra
weak declension (veik beyging)	singular (eintala)				plural (fleirtala)
	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)		masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)
nominative (nefnifall)	tengjaði	tengjaða	tengjaða		tengjuðu	tengjuðu	tengjuðu
accusative (þolfall)	tengjaða	tengjuðu	tengjaða		tengjuðu	tengjuðu	tengjuðu
dative (þágufall)	tengjaða	tengjuðu	tengjaða		tengjuðu	tengjuðu	tengjuðu
genitive (eignarfall)	tengjaða	tengjuðu	tengjaða		tengjuðu	tengjuðu	tengjuðu

Derived terms

• tengisögn
• tengja við
• tengdur
• vera tengdur