kılıç

See also: Kilic and Kılıç

Turkish

Etymology

From Ottoman Turkish قلج (kılıc), from Proto-Turkic *kïlï̄č (“sword”).

Cognate with Old Uyghur [script needed] (qïlïč, “sword”); Kazakh қылыш (qylyş, “sword”), Shor қылыш (qïlïš, “sword”), Yakut кылыс (kılıs, “combat knife; sabre”), etc.

Pronunciation

• IPA^(key): /kɯˈɫɯtʃ/
• Hyphenation: kı‧lıç

Noun

kılıç (definite accusative kılıcı, plural kılıçlar)

1. sword
   • 1936 February 5, headline in Ulusal Birlik:

     Habeşler, Makalleyi aldılar ve garnizonlardaki askerleri kılıçtan geçirdiler

     (please add an English translation of this quotation)

Declension

Inflection
Nominative	kılıç
Definite accusative	kılıcı
	Singular	Plural
Nominative	kılıç	kılıçlar
Definite accusative	kılıcı	kılıçları
Dative	kılıca	kılıçlara
Locative	kılıçta	kılıçlarda
Ablative	kılıçtan	kılıçlardan
Genitive	kılıcın	kılıçların