þurfa

Icelandic

Etymology

From Old Norse þurfa, from Proto-Germanic *þurbaną.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈθʏrva/

  Rhymes: -ʏrva

Verb

þurfa (preterite-present verb, third-person singular present indicative þarf, third-person singular past indicative þurfti, supine þurft)

1. (with accusative or genitive) to require, to need
2. (with accusative) to have to

   Þú þarft ekki að hitta mig.

   You don't need to see me.

Conjugation

þurfa — active voice (germynd)

infinitive (nafnháttur)		að þurfa
supine (sagnbót)		þurft
present participle (lýsingarháttur nútíðar)		þurfandi
	indicative (framsöguháttur)			subjunctive (viðtengingarháttur)
present (nútíð)	ég þarf	við þurfum	present (nútíð)	ég þurfi	við þurfum
	þú þarft	þið þurfið		þú þurfir	þið þurfið
	hann, hún, það þarf	þeir, þær, þau þurfa		hann, hún, það þurfi	þeir, þær, þau þurfi
past (þátíð)	ég þurfti	við þurftum	past (þátíð)	ég þyrfti	við þyrftum
	þú þurftir	þið þurftuð		þú þyrftir	þið þyrftuð
	hann, hún, það þurfti	þeir, þær, þau þurftu		hann, hún, það þyrfti	þeir, þær, þau þyrftu
imperative (boðháttur)	þurf (þú)	þurfið (þið)
	Forms with appended personal pronoun
	þurfðu	þurfiði *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.

Synonyms

• (need): þarfnast
• (have to): verða

Derived terms

• þurfa á að halda

---

Old Norse

Etymology

From Proto-Germanic *þurbaną.

Verb

þurfa

1. to need

Conjugation

Conjugation of þurfa (preterite-present)

infinitive	þurfa
present participle	þurfandi
past participle	-
indicative	present	past
1st-person singular	þarf	þurfta
2nd-person singular	þarft	þurftir
3rd-person singular	þarf	þurfti
1st-person plural	þurfum	þurftum
2nd-person plural	þurfuð	þurftuð
3rd-person plural	þurfu	þurftu
subjunctive	present	past
1st-person singular	þurfa	þyrfta
2nd-person singular	þurfir	þyrftir
3rd-person singular	þurfi	þyrfti
1st-person plural	þurfim	þyrftim
2nd-person plural	þurfið	þyrftið
3rd-person plural	þurfi	þyrfti
imperative	present
2nd-person singular	þurf
1st-person plural	þurfum
2nd-person plural	þurfuð

Derived terms

• þurfamaðr m (“poor man, needy person”)
• þurfandi m
• þurfi, þurfa (“wanting; in need of”)
• þurfsamr (“helping”)

Related terms

• þurft f
• þǫrf f

Descendants

• Icelandic: þurfa
• Faroese: tørva, tarva
• Norwegian: turva, turve
• Old Swedish: þorva, þarva
  • Swedish: torva (archaic), Swedish: tarva (archaic)
• Danish: tarve