verða

See also: verda, verdá, and vérda

Faroese

Etymology

From Old Norse verða, from Proto-Germanic *werþaną.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈveːɹa/

  Rhymes: -eːɹa

  Homophone: vera

Verb

verða (third person singular past indicative varð, third person plural past indicative vórðu, supine vorðið)

1. to become
2. to be

Conjugation

Conjugation of verða (irregular)

infinitive	verða
supine	vorðið
	present	past
first singular	verði	varð
second singular	verður	varð
third singular	verður	varð
plural	verða	vórðu
participle (a26)1	verðandi	vorðin
	imperative
singular	verð!
plural	verðið!

¹Only the past participle being declined.

Icelandic

Etymology

From Old Norse verða, from Proto-Germanic *werþaną.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈvɛrða/

  Rhymes: -ɛrða

Verb

verða (strong verb, third-person singular past indicative varð, third-person plural past indicative urðu, supine orðið)

1. to become

   Synonym: gerast

   • Genesis 1 (Icelandic translation)

     Guð sagði: „Verði ljós!“ Og það varð ljós. Guð sá, að ljósið var gott, og Guð greindi ljósið frá myrkrinu. Og Guð kallaði ljósið dag, en myrkrið kallaði hann nótt. Það varð kveld og það varð morgunn, hinn fyrsti dagur.

     And God said, "Let there be light," and there was light. God saw that the light was good, and He separated the light from the darkness. God called the light "day," and the darkness he called "night." And there was evening, and there was morning—the first day.

   Ertu orðinn reiður?

   Are you angry?

   Láttu ekki svona, ekki segja að ég sé ungur. Ég er orðinn gamall.

   Come on, don't call me young. I'm an old man.

2. to have to, must

   Synonym: þurfa

   Þú verður að fylgjast með!

   You must pay attention!

3. (pertaining to a future event) be going to be, will be

   Þetta verður betra, ég er að leita að nýrri vinnu.

   Everything is going to get better, I'm looking for a new job.

   • Á Sprengisandi (“On Sprengisandur”) by Grímur Thomsen

     Ríðum, ríðum og rekum yfir sandinn,

     rennur sól á bak við Arnarfell,

     hér á reiki er margur óhreinn andinn,

     úr því fer að skyggja á jökulsvell;

     Drottinn leiði drösulinn minn,

     drjúgur verður síðasti áfanginn.

     Ride, ride, ride hard across the sands,

     the sun is settling behind Arnarfell.

     Here many spirits of the dark

     threaten in the gloom over the glacier's ice.

     The Lord leads my horse,

     the last part will be long.

   • Genesis 1-3 (English, Icelandic)

     Guð sagði: „Verði festing milli vatnanna, og hún greini vötn frá vötnum.“

     And God said, Let there be a firmament in the midst of the waters, and let it divide the waters from the waters.

Conjugation

verða – active voice (germynd)

infinitive nafnháttur		að verða
supine sagnbót		orðið
present participle lýsingarháttur nútíðar		verðandi
		indicative framsöguháttur			subjunctive viðtengingarháttur
		present nútíð	past þátíð		present nútíð	past þátíð
singular	ég	verð	varð		verði	yrði
	þú	verður	varðst		verðir	yrðir
	hann, hún, það	verður	varð		verði	yrði
plural	við	verðum	urðum		verðum	yrðum
	þið	verðið	urðuð		verðið	yrðuð
	þeir, þær, þau	verða	urðu		verði	yrðu
		imperative boðháttur
singular	þú	verð (þú), vertu
plural	þið	verðið (þið), verðiði1

¹ Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.

orðinn — past participle (lýsingarháttur þátíðar)

strong declension (sterk beyging)	singular (eintala)			plural (fleirtala)
	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)
nominative (nefnifall)	orðinn	orðin	orðið	orðnir	orðnar	orðin
accusative (þolfall)	orðinn	orðna	orðið	orðna	orðnar	orðin
dative (þágufall)	orðnum	orðinni	orðnu	orðnum	orðnum	orðnum
genitive (eignarfall)	orðins	orðinnar	orðins	orðinna	orðinna	orðinna
weak declension (veik beyging)	singular (eintala)			plural (fleirtala)
	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)
nominative (nefnifall)	orðni	orðna	orðna	orðnu	orðnu	orðnu
accusative (þolfall)	orðna	orðnu	orðna	orðnu	orðnu	orðnu
dative (þágufall)	orðna	orðnu	orðna	orðnu	orðnu	orðnu
genitive (eignarfall)	orðna	orðnu	orðna	orðnu	orðnu	orðnu

Derived terms

• ekki verður bæði sleppt og haldið
• enginn verður óbarinn biskup
• margur verður af aurum api
• nú orðið
• orðinn
• orðinn hlutur
• verða að
• verða af
• verða aftur úr
• verða á
• verða ástfanginn
• verða fyrir
• verða fyrri til
• verða illa úti
• verða illt við
• verða ofan á
• verða sér úti um
• verða til
• verða undir
• verða úr
• verða úti
• verða vel við
• verða við
• verði ykkur að góðu!

Old Norse

Etymology

From Proto-Germanic *werþaną, from Proto-Indo-European *wert- (“to turn”). Cognate with Old English weorþan, wurþan, Old Frisian wertha, Old Saxon werthan, Old Dutch werthan, Old High German werdan, Gothic 𐍅𐌰𐌹𐍂𐌸𐌰𐌽 (wairþan).

Verb

verða (singular past indicative varð, plural past indicative urðu, past participle orðinn)

1. to become

Conjugation

Conjugation of verða — active (strong class 3)

infinitive	verða
present participle	verðandi
past participle	orðinn
	indicative			subjunctive
	present	past		present	past
1st person singular	verð	varð		verða	yrða
2nd person singular	verðr	vart		verðir	yrðir
3rd person singular	verðr	varð		verði	yrði
1st person plural	verðum	urðum		verðim	yrðim
2nd person plural	verðið	urðuð		verðið	yrðið
3rd person plural	verða	urðu		verði	yrði
imperative	present
2nd person singular	verð
1st person plural	verðum
2nd person plural	verðið

Conjugation of verða — mediopassive (strong class 3)

infinitive	verðask
present participle	verðandisk
past participle	orðizk
	indicative			subjunctive
	present	past		present	past
1st person singular	verðumk	urðumk		verðumk	yrðumk
2nd person singular	verzk	varzk		verðisk	yrðisk
3rd person singular	verzk	varzk		verðisk	yrðisk
1st person plural	verðumsk	urðumsk		verðimsk	yrðimsk
2nd person plural	verðizk	urðuzk		verðizk	yrðizk
3rd person plural	verðask	urðusk		verðisk	yrðisk
imperative	present
2nd person singular	verzk
1st person plural	verðumsk
2nd person plural	verðizk

Descendants

• Icelandic: verða
• Faroese: verða
• Norwegian Bokmål: vart (past tense of bli, 1938-2005)
• Norwegian Nynorsk: verta, verte
• Elfdalian: werda
• Old Swedish: værþa, varþa
  • Swedish: varda
• Old Danish: warthæ
  • Danish: vorde (archaic)
    • → Norwegian Bokmål: vorde (archaic)
• Old Gutnish: warþa