Jump to content

verða

From Wiktionary, the free dictionary
See also: verda, verdá, and vérda

Faroese

[edit]

Etymology

[edit]

From Old Norse verða, from Proto-Germanic *werþaną.

Pronunciation

[edit]

Verb

[edit]

verða (third person singular past indicative varð, third person plural past indicative vórðu, supine vorðið)

  1. to become
  2. to be

Conjugation

[edit]
Conjugation of verða (irregular)
infinitive verða
supine vorðið
present past
first singular verði varð
second singular verður varð
third singular verður varð
plural verða vórðu
participle (a26)1 verðandi vorðin
imperative
singular verð!
plural verðið!

1Only the past participle being declined.

Icelandic

[edit]

Etymology

[edit]

From Old Norse verða, from Proto-Germanic *werþaną.

Pronunciation

[edit]

Verb

[edit]

verða (strong verb, third-person singular past indicative varð, third-person plural past indicative urðu, supine orðið)

  1. to become
    Synonym: gerast
    • Genesis 1 (Icelandic translation)
      Guð sagði: „Verði ljós!“ Og það varð ljós. Guð sá, að ljósið var gott, og Guð greindi ljósið frá myrkrinu. Og Guð kallaði ljósið dag, en myrkrið kallaði hann nótt. Það varð kveld og það varð morgunn, hinn fyrsti dagur.
      And God said, "Let there be light," and there was light. God saw that the light was good, and He separated the light from the darkness. God called the light "day," and the darkness he called "night." And there was evening, and there was morning—the first day.
    Ertu orðinn reiður?
    Are you angry?
    Láttu ekki svona, ekki segja að ég sé ungur. Ég er orðinn gamall.
    Come on, don't call me young. I'm an old man.
  2. to have to, must
    Synonym: þurfa
    Þú verður að fylgjast með!
    You must pay attention!
  3. (pertaining to a future event) be going to be, will be
    Þetta verður betra, ég er að leita að nýrri vinnu.
    Everything is going to get better, I'm looking for a new job.
    • Á Sprengisandi (“On Sprengisandur”) by Grímur Thomsen
      Ríðum, ríðum og rekum yfir sandinn,
      rennur sól á bak við Arnarfell,
      hér á reiki er margur óhreinn andinn,
      úr því fer að skyggja á jökulsvell;
      Drottinn leiði drösulinn minn,
      drjúgur verður síðasti áfanginn.
      Ride, ride, ride hard across the sands,
      the sun is settling behind Arnarfell.
      Here many spirits of the dark
      threaten in the gloom over the glacier's ice.
      The Lord leads my horse,
      the last part will be long.
    • Genesis 1-3 (English, Icelandic)
      Guð sagði: „Verði festing milli vatnanna, og hún greini vötn frá vötnum.“
      And God said, Let there be a firmament in the midst of the waters, and let it divide the waters from the waters.

Conjugation

[edit]
verða – active voice (germynd)
infinitive nafnháttur verða
supine sagnbót orðið
present participle
verðandi
indicative
subjunctive
present
past
present
past
singular ég verð varð verði yrði
þú verður varðst verðir yrðir
hann, hún, það verður varð verði yrði
plural við verðum urðum verðum yrðum
þið verðið urðuð verðið yrðuð
þeir, þær, þau verða urðu verði yrðu
imperative boðháttur
singular þú verð (þú), vertu
plural þið verðið (þið), verðiði1
1 Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.
orðinn — past participle (lýsingarháttur þátíðar)
strong declension
(sterk beyging)
singular (eintala) plural (fleirtala)
masculine
(karlkyn)
feminine
(kvenkyn)
neuter
(hvorugkyn)
masculine
(karlkyn)
feminine
(kvenkyn)
neuter
(hvorugkyn)
nominative
(nefnifall)
orðinn orðin orðið orðnir orðnar orðin
accusative
(þolfall)
orðinn orðna orðið orðna orðnar orðin
dative
(þágufall)
orðnum orðinni orðnu orðnum orðnum orðnum
genitive
(eignarfall)
orðins orðinnar orðins orðinna orðinna orðinna
weak declension
(veik beyging)
singular (eintala) plural (fleirtala)
masculine
(karlkyn)
feminine
(kvenkyn)
neuter
(hvorugkyn)
masculine
(karlkyn)
feminine
(kvenkyn)
neuter
(hvorugkyn)
nominative
(nefnifall)
orðni orðna orðna orðnu orðnu orðnu
accusative
(þolfall)
orðna orðnu orðna orðnu orðnu orðnu
dative
(þágufall)
orðna orðnu orðna orðnu orðnu orðnu
genitive
(eignarfall)
orðna orðnu orðna orðnu orðnu orðnu

Derived terms

[edit]

Old Norse

[edit]

Etymology

[edit]

From Proto-Germanic *werþaną, from Proto-Indo-European *wert- (to turn). Cognate with Old English weorþan, wurþan, Old Frisian wertha, Old Saxon werthan, Old Dutch werthan, Old High German werdan, Gothic 𐍅𐌰𐌹𐍂𐌸𐌰𐌽 (wairþan).

Verb

[edit]

verða (singular past indicative varð, plural past indicative urðu, past participle orðinn)

  1. to become

Conjugation

[edit]
Conjugation of verða — active (strong class 3)
infinitive verða
present participle verðandi
past participle orðinn
indicative subjunctive
present past present past
1st person singular verð varð verða yrða
2nd person singular verðr vart verðir yrðir
3rd person singular verðr varð verði yrði
1st person plural verðum urðum verðim yrðim
2nd person plural verðið urðuð verðið yrðið
3rd person plural verða urðu verði yrði
imperative present
2nd person singular verð
1st person plural verðum
2nd person plural verðið
Conjugation of verða — mediopassive (strong class 3)
infinitive verðask
present participle verðandisk
past participle orðizk
indicative subjunctive
present past present past
1st person singular verðumk urðumk verðumk yrðumk
2nd person singular verzk varzk verðisk yrðisk
3rd person singular verzk varzk verðisk yrðisk
1st person plural verðumsk urðumsk verðimsk yrðimsk
2nd person plural verðizk urðuzk verðizk yrðizk
3rd person plural verðask urðusk verðisk yrðisk
imperative present
2nd person singular verzk
1st person plural verðumsk
2nd person plural verðizk

Descendants

[edit]
  • Icelandic: verða
  • Faroese: verða
  • Norwegian Bokmål: vart (past tense of bli, 1938-2005)
  • Norwegian Nynorsk: verta, verte
  • Elfdalian: werda
  • Old Swedish: værþa, varþa
  • Old Danish: warthæ
    • Danish: vorde (archaic)
      • Norwegian Bokmål: vorde (archaic)
  • Old Gutnish: warþa