geminar
Catalan
Etymology
Pronunciation
Verb
geminar (first-person singular present gemino, first-person singular preterite geminí, past participle geminat)
- to geminate
Conjugation
Related terms
Further reading
- “geminar” in Diccionari català-valencià-balear, Antoni Maria Alcover and Francesc de Borja Moll, 1962.
- “geminar”, in Gran Diccionari de la Llengua Catalana, Grup Enciclopèdia Catalana, 2024
- “geminar” in Diccionari de la llengua catalana, segona edició, Institut d’Estudis Catalans.
Spanish
Etymology
Borrowed from Latin gemināre, present active infinitive of geminō (“repeat, double”).
Verb
geminar (first-person singular present gemino, first-person singular preterite geminé, past participle geminado)
- to geminate
Conjugation
Conjugation of geminar (See Appendix:Spanish verbs)
Related terms
Further reading
- “geminar”, in Diccionario de la lengua española, Vigésima tercera edición, Real Academia Española, 2014