kalem

From Wiktionary, the free dictionary
Archived revision by Cat234971 (talk | contribs) as of 09:03, 24 September 2022.
Jump to navigation Jump to search
See also: kałem and калем

Indonesian

Etymology

Unknown, probably from Dutch kalm.

Pronunciation

  • IPA(key): [ˈkaləm]
  • Hyphenation: ka‧lêm

Adjective

kalem or kalêm

  1. calm
    Synonyms: tenang, santai

Further reading


Ladino

Etymology

From Ottoman Turkish قلم (kalem), from Arabic قَلَم (qalam), from Ancient Greek κάλαμος (kálamos).

Noun

kalem m (Latin spelling)

  1. pencil
    • 2017 July 20, Esti SAUL, “Pablo Picasso (1881-1973) i sus Heliogravures Umoristikas”, in Şalom Gazetesi[1]:
      Amorozo del desen deste su chikez, no desha el kalem de su mano.
      In love with design since childhood, he never put the pencil down.

Serbo-Croatian

Etymology

Borrowed from Ottoman Turkish قلم (kalem), (Turkish kalem), from Arabic قَلَم (qalam), from Ancient Greek κάλαμος (kálamos).

Pronunciation

  • IPA(key): /kǎlem/
  • Hyphenation: ka‧lem

Noun

kàlem m (Cyrillic spelling ка̀лем)

  1. reel (frame with radial arms)

Declension

Noun

kalem (Cyrillic spelling калем)

  1. instrumental singular of kal

Turkish

Pronunciation

Etymology 1

From Ottoman Turkish قلم (kalem), from Arabic قَلَم (qalam), from Ancient Greek κάλαμος (kálamos).

Noun

kalem (definite accusative kalemi, plural kalemler)

  1. pen
Declension
Inflection
Nominative kalem
Definite accusative kalemi
Singular Plural
Nominative kalem kalemler
Definite accusative kalemi kalemleri
Dative kaleme kalemlere
Locative kalemde kalemlerde
Ablative kalemden kalemlerden
Genitive kalemin kalemlerin
Derived terms

Etymology 2

Noun

kalem

  1. possessive first-person singular, singular possession of kale