Inca

From Wiktionary, the free dictionary
Archived revision by WingerBot (talk | contribs) as of 20:23, 8 January 2020.
Jump to navigation Jump to search
See also: inca and încă

English

English Wikipedia has an article on:
Wikipedia

Etymology

Borrowed from Spanish, from Quechua inka (emperor, male of royal blood).

Pronunciation

Noun

Inca (plural Incas)

  1. A member of the group of Quechuan peoples of highland Peru who established an empire from northern Ecuador to central Chile before the Spanish conquest.

Derived terms

Translations

Anagrams


Catalan

Pronunciation

Proper noun

Lua error in Module:ca-headword at line 51: Parameter 1 is required.

  1. A city in Mallorca.

Latin

Noun

Inca m (genitive Incae); first declension

  1. (New Latin) an Inca
    • In Archivos/Arquivos do Instituto de Pesquisas Agronomicas (GBS):
      Ex genere forsan Incarum et Aztecarum, qui etiam a pristina prolapsi erant humanitate, cum eis obviam ierunt Hispanici Domitores.
    • 1815, Joannis Severinus Vaterus (Johann Severin Vater), Linguarum totius orbis Index alphabeticus, quarum Grammaticae, Lexica, collectiones vocabulorum recensentur, patria significatur, historia adumbratur (Litteratur der Grammatiken, Lexica und Wörtersammlungen aller Sprachen der Erde nach alphabetischer Ordnung der Sprachen, mit einer gedrängten Uebersicht des Vaterlandes, der Schicksale und Verwandtschaft derselben), Berlin, p. 196:
      Lingua Peruviae propriae ab Incis per totum eorum imperium propagata, cuius cum aliis linguis nexum aliquem habuit, cum Aimara cognationem.

Declension

First-declension noun.

Case Singular Plural
Nominative Inca Incae
Genitive Incae Incārum
Dative Incae Incīs
Accusative Incam Incās
Ablative Incā Incīs
Vocative Inca Incae

Quechua

Noun

Inca

  1. Alternative form of Inka

Declension