Manilius
Jump to navigation
Jump to search
Latin[edit]
Etymology[edit]
Related to Mānius.
Pronunciation[edit]
- (Classical) IPA(key): /maːˈniː.li.us/, [mäːˈniːlʲiʊs̠]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): /maˈni.li.us/, [mäˈniːlius]
Proper noun[edit]
Mānīlius m sg (genitive Mānīliī or Mānīlī); second declension
- a Roman nomen gentile, gens or "family name" famously held by:
- Manius Manilius, a Roman consul
Declension[edit]
Second-declension noun, singular only.
Case | Singular |
---|---|
Nominative | Mānīlius |
Genitive | Mānīliī Mānīlī1 |
Dative | Mānīliō |
Accusative | Mānīlium |
Ablative | Mānīliō |
Vocative | Mānīlī |
1Found in older Latin (until the Augustan Age).
Derived terms[edit]
Adjective[edit]
Mānīlius (feminine Mānīlia, neuter Mānīlium); first/second-declension adjective
- of or pertaining to the gens Manilia.
Declension[edit]
First/second-declension adjective.
Number | Singular | Plural | |||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
Nominative | Mānīlius | Mānīlia | Mānīlium | Mānīliī | Mānīliae | Mānīlia | |
Genitive | Mānīliī | Mānīliae | Mānīliī | Mānīliōrum | Mānīliārum | Mānīliōrum | |
Dative | Mānīliō | Mānīliō | Mānīliīs | ||||
Accusative | Mānīlium | Mānīliam | Mānīlium | Mānīliōs | Mānīliās | Mānīlia | |
Ablative | Mānīliō | Mānīliā | Mānīliō | Mānīliīs | |||
Vocative | Mānīlie | Mānīlia | Mānīlium | Mānīliī | Mānīliae | Mānīlia |
References[edit]
- “Manilius”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- Manilius in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.