aðgreina
Icelandic
Verb
aðgreina (weak verb, third-person singular past indicative aðgreindi, supine aðgreint)
- to separate
- to distinguish
Conjugation
aðgreina — active voice (germynd)
| infinitive (nafnháttur) |
að aðgreina | ||||
|---|---|---|---|---|---|
| supine (sagnbót) |
aðgreint | ||||
| present participle (lýsingarháttur nútíðar) |
aðgreinandi | ||||
| indicative (framsöguháttur) |
subjunctive (viðtengingarháttur) | ||||
| present (nútíð) |
ég aðgreini | við aðgreinum | present (nútíð) |
ég aðgreini | við aðgreinum |
| þú aðgreinir | þið aðgreinið | þú aðgreinir | þið aðgreinið | ||
| hann, hún, það aðgreinir | þeir, þær, þau aðgreina | hann, hún, það aðgreini | þeir, þær, þau aðgreini | ||
| past (þátíð) |
ég aðgreindi | við aðgreindum | past (þátíð) |
ég aðgreindi | við aðgreindum |
| þú aðgreindir | þið aðgreinduð | þú aðgreindir | þið aðgreinduð | ||
| hann, hún, það aðgreindi | þeir, þær, þau aðgreindu | hann, hún, það aðgreindi | þeir, þær, þau aðgreindu | ||
| imperative (boðháttur) |
aðgrein (þú) | aðgreinið (þið) | |||
| Forms with appended personal pronoun | |||||
| aðgreindu | aðgreiniði * | ||||
| * Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred. | |||||
aðgreinast — mediopassive voice (miðmynd)
| infinitive (nafnháttur) |
að aðgreinast | ||||
|---|---|---|---|---|---|
| supine (sagnbót) |
aðgreinst | ||||
| present participle (lýsingarháttur nútíðar) |
aðgreinandist ** ** the mediopassive present participle is extremely rare and normally not used; it is never used attributively or predicatively, only for explicatory subclauses | ||||
| indicative (framsöguháttur) |
subjunctive (viðtengingarháttur) | ||||
| present (nútíð) |
ég aðgreinist | við aðgreinumst | present (nútíð) |
ég aðgreinist | við aðgreinumst |
| þú aðgreinist | þið aðgreinist | þú aðgreinist | þið aðgreinist | ||
| hann, hún, það aðgreinist | þeir, þær, þau aðgreinast | hann, hún, það aðgreinist | þeir, þær, þau aðgreinist | ||
| past (þátíð) |
ég aðgreindist | við aðgreindumst | past (þátíð) |
ég aðgreindist | við aðgreindumst |
| þú aðgreindist | þið aðgreindust | þú aðgreindist | þið aðgreindust | ||
| hann, hún, það aðgreindist | þeir, þær, þau aðgreindust | hann, hún, það aðgreindist | þeir, þær, þau aðgreindust | ||
| imperative (boðháttur) |
aðgreinst (þú) | aðgreinist (þið) | |||
| Forms with appended personal pronoun | |||||
| aðgreinstu | aðgreinisti * | ||||
| * Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred. | |||||
aðgreindur — past participle (lýsingarháttur þátíðar)