alibo

From Wiktionary, the free dictionary
Jump to navigation Jump to search

Old Polish[edit]

Etymology[edit]

Inherited from Proto-Slavic *alibo. First attested in 1404–1425.

Pronunciation[edit]

  • IPA(key): (10th–15th CE) /alʲibɔ/
  • IPA(key): (15th CE) /alʲibɔ/

Conjunction[edit]

alibo

  1. or
  2. (reduplicated) either … or
    • 1895 [1448–1450], Franciszek Piekosiński, editor, Tłumaczenia polskie statutów ziemskich, Kodeks Świętosławów, page 8:
      Dzedzinnich rzecz sandzicz nye bandze mocz na dworze, alysch przed oblycznosczą krolową alybo namnyey szesczi riczerzow (in praesentia regis vel ad minus sex baronum)
      [Dziedzinnych rzecz sędzić nie będzie moc na dworze, aliż przed oblicznością krolową alibo namniej sześci rycerzow (in praesentia regis vel ad minus sex baronum)]
    • 1895 [1448–1450], Franciszek Piekosiński, editor, Tłumaczenia polskie statutów ziemskich, Kodeks Świętosławów, page 12:
      Wdowa... w szesczi lyath rzecz pocznye, alybo pothem smvdą prawo straczy (vidua infra sex annos... quaestionem inchoabit)
      [Wdowa... w sześci lat rzecz pocznie, alibo potem zmudą prawo straci (vidua infra sex annos... quaestionem inchoabit)]
  3. and, as well as
  4. The meaning of this term is uncertain.
    • 1879 [1410], Jan Tadeusz Lubomirski, editor, Księga ziemi czerskiej 1404-1425. Liber terrae Cernensis[1], page 33:
      Isz mø ne mal nigdi poszwacz, alisbi yednaczom opowedzal..., ne mal Marczina poswacz alibo gednaczom opowedzecz
      [Iż mię nie miał nigdy pozwać, aliżby jednaczom opowiedział..., nie miał Marcina pozwać alibo jednaczom opowiedzieć]

Derived terms[edit]

conjunction

References[edit]