aureatus
Latin
Etymology
From aureus (“golden; gilded”), from aurum (“gold”).
Pronunciation
- (Classical Latin) IPA(key): /au̯.reˈaː.tus/, [äu̯reˈäːt̪ʊs̠]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): /au̯.reˈa.tus/, [äu̯reˈäːt̪us]
Adjective
aureātus (feminine aureāta, neuter aureātum); first/second-declension adjective
Declension
First/second-declension adjective.
Number | Singular | Plural | |||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
Nominative | aureātus | aureāta | aureātum | aureātī | aureātae | aureāta | |
Genitive | aureātī | aureātae | aureātī | aureātōrum | aureātārum | aureātōrum | |
Dative | aureātō | aureātō | aureātīs | ||||
Accusative | aureātum | aureātam | aureātum | aureātōs | aureātās | aureāta | |
Ablative | aureātō | aureātā | aureātō | aureātīs | |||
Vocative | aureāte | aureāta | aureātum | aureātī | aureātae | aureāta |
Related terms
Descendants
- English: aureate
References
- “aureatus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- aureatus in Charles du Fresne du Cange’s Glossarium Mediæ et Infimæ Latinitatis (augmented edition with additions by D. P. Carpenterius, Adelungius and others, edited by Léopold Favre, 1883–1887)
- aureatus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.
- aureatus in Ramminger, Johann (2016 July 16 (last accessed)) Neulateinische Wortliste: Ein Wörterbuch des Lateinischen von Petrarca bis 1700[1], pre-publication website, 2005-2016