beila

Icelandic

Etymology

From English bail.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈpeiːla/

  Rhymes: -eiːla

Verb

beila (weak verb, third-person singular past indicative beilaði, supine beilað)

1. (slang) to bail (fail to attend, fail to meet a commitment, as a conscious choice)

Conjugation

beila — active voice (germynd)

infinitive (nafnháttur)		að beila
supine (sagnbót)		beilað
present participle (lýsingarháttur nútíðar)		beilandi
	indicative (framsöguháttur)			subjunctive (viðtengingarháttur)
present (nútíð)	ég beila	við beilum	present (nútíð)	ég beili	við beilum
	þú beilar	þið beilið		þú beilir	þið beilið
	hann, hún, það beilar	þeir, þær, þau beila		hann, hún, það beili	þeir, þær, þau beili
past (þátíð)	ég beilaði	við beiluðum	past (þátíð)	ég beilaði	við beiluðum
	þú beilaðir	þið beiluðuð		þú beilaðir	þið beiluðuð
	hann, hún, það beilaði	þeir, þær, þau beiluðu		hann, hún, það beilaði	þeir, þær, þau beiluðu
imperative (boðháttur)	beila (þú)	beilið (þið)
	Forms with appended personal pronoun
	beilaðu	beiliði *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.