biangulatus
Jump to navigation
Jump to search
Latin
[edit]Etymology
[edit]bi- (“two”) + angulātus (“angled”). Cognate with English biangulate.
Pronunciation
[edit]- (Classical Latin) IPA(key): /bi.an.ɡuˈlaː.tus/, [biäŋɡʊˈɫ̪äːt̪ʊs̠]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): /bi.an.ɡuˈla.tus/, [biäŋɡuˈläːt̪us]
Adjective
[edit]biangulātus (feminine biangulāta, neuter biangulātum); first/second-declension adjective
- (New Latin, taxonomy) Having two angles; biangular, biangulate.
- Caneorhinus biangulatus
- biangulate caneorhinus
Usage notes
[edit]- Used almost exclusively as a taxonomic epithet and thus not normally in inflected forms other than the nominative singular.
Declension
[edit]First/second-declension adjective.
Number | Singular | Plural | |||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
Nominative | biangulātus | biangulāta | biangulātum | biangulātī | biangulātae | biangulāta | |
Genitive | biangulātī | biangulātae | biangulātī | biangulātōrum | biangulātārum | biangulātōrum | |
Dative | biangulātō | biangulātō | biangulātīs | ||||
Accusative | biangulātum | biangulātam | biangulātum | biangulātōs | biangulātās | biangulāta | |
Ablative | biangulātō | biangulātā | biangulātō | biangulātīs | |||
Vocative | biangulāte | biangulāta | biangulātum | biangulātī | biangulātae | biangulāta |