bifurcus
Jump to navigation
Jump to search
Latin
[edit]Etymology
[edit]Pronunciation
[edit]- (Classical Latin) IPA(key): /biˈfur.kus/, [bɪˈfʊrkʊs̠]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): /biˈfur.kus/, [biˈfurkus]
Adjective
[edit]bifurcus (feminine bifurca, neuter bifurcum); first/second-declension adjective
Declension
[edit]First/second-declension adjective.
Number | Singular | Plural | |||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
Nominative | bifurcus | bifurca | bifurcum | bifurcī | bifurcae | bifurca | |
Genitive | bifurcī | bifurcae | bifurcī | bifurcōrum | bifurcārum | bifurcōrum | |
Dative | bifurcō | bifurcō | bifurcīs | ||||
Accusative | bifurcum | bifurcam | bifurcum | bifurcōs | bifurcās | bifurca | |
Ablative | bifurcō | bifurcā | bifurcō | bifurcīs | |||
Vocative | bifurce | bifurca | bifurcum | bifurcī | bifurcae | bifurca |
Related terms
[edit]Descendants
[edit]- Spanish: bifurcarse
References
[edit]- “bifurcus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- “bifurcus”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
- bifurcus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.