circumscriptor

From Wiktionary, the free dictionary
Jump to navigation Jump to search

Latin[edit]

Etymology[edit]

From circumscribō +‎ -tor.

Pronunciation[edit]

Noun[edit]

circumscriptor m (genitive circumscriptōris); third declension

  1. defrauder, deceiver, cheat

Declension[edit]

Third-declension noun.

Case Singular Plural
Nominative circumscriptor circumscriptōrēs
Genitive circumscriptōris circumscriptōrum
Dative circumscriptōrī circumscriptōribus
Accusative circumscriptōrem circumscriptōrēs
Ablative circumscriptōre circumscriptōribus
Vocative circumscriptor circumscriptōrēs

Related terms[edit]

References[edit]

  • circumscriptor”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
  • circumscriptor”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
  • circumscriptor in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.