coilltigh

Irish

Etymology 1

From coillte +‎ -igh.

Verb

coilltigh (present analytic coilltíonn, future analytic coillteoidh, verbal noun coilltiú, past participle coilltithe)

1. (transitive) forest, afforest

   Synonym: foraoisigh

Conjugation

conjugation of coilltigh (second conjugation)

		singular			plural			relative	autonomous
		first	second	third	first	second	third
indicative	present	coilltím	coilltíonn tú; coilltír†	coilltíonn sé, sí	coilltímid; coilltíonn muid	coilltíonn sibh	coilltíonn siad; coilltíd†	a choilltíonn; a choilltíos / a gcoilltíonn*; a gcoilltíos*	coilltítear
	past	choilltigh mé; choilltíos	choilltigh tú; choilltís	choilltigh sé, sí	choilltíomar; choilltigh muid	choilltigh sibh; choilltíobhair	choilltigh siad; choilltíodar	a choilltigh / ar choilltigh*	coilltíodh
	past habitual	choilltínn / gcoilltínn‡‡	choilltíteá / gcoilltíteᇇ	choilltíodh sé, sí / gcoilltíodh sé, s퇇	choilltímis; choilltíodh muid / gcoilltímis‡‡; gcoilltíodh muid‡‡	choilltíodh sibh / gcoilltíodh sibh‡‡	choilltídís; choilltíodh siad / gcoilltídís‡‡; gcoilltíodh siad‡‡	a choilltíodh / a gcoilltíodh*	choilltítí / gcoilltít퇇
future		coillteoidh mé; coillteod; coillteochaidh mé†	coillteoidh tú; coillteoir†; coillteochaidh tú†	coillteoidh sé, sí; coillteochaidh sé, sí†	coillteoimid; coillteoidh muid; coillteochaimid†; coillteochaidh muid†	coillteoidh sibh; coillteochaidh sibh†	coillteoidh siad; coillteoid†; coillteochaidh siad†	a choillteoidh; a choillteos; a choillteochaidh†; a choillteochas† / a gcoillteoidh*; a gcoillteos*; a gcoillteochaidh*†; a gcoillteochas*†	coillteofar; coillteochar†
conditional		choillteoinn; choillteochainn† / gcoillteoinn‡‡; gcoillteochainn†‡‡	choillteofá; choillteochthᆠ/ gcoillteofᇇ; gcoillteochthᆇ‡	choillteodh sé, sí; choillteochadh sé, s토/ gcoillteodh sé, s퇇; gcoillteochadh sé, s톇‡	choillteoimis; choillteodh muid; choillteochaimis†; choillteochadh muid† / gcoillteoimis‡‡; gcoillteodh muid‡‡; gcoillteochaimis†‡‡; gcoillteochadh muid†‡‡	choillteodh sibh; choillteochadh sibh† / gcoillteodh sibh‡‡; gcoillteochadh sibh†‡‡	choillteoidís; choillteodh siad; choillteochadh siad† / gcoillteoidís‡‡; gcoillteodh siad‡‡; gcoillteochadh siad†‡‡	a choillteodh; a choillteochadh† / a gcoillteodh*; a gcoillteochadh*†	choillteofaí; choillteochtha토/ gcoillteofa퇇; gcoillteochtha톇‡
subjunctive	present	go gcoilltí mé; go gcoilltíod†	go gcoilltí tú; go gcoilltír†	go gcoilltí sé, sí	go gcoilltímid; go gcoilltí muid	go gcoilltí sibh	go gcoilltí siad; go gcoilltíd†	—	go gcoilltítear
	past	dá gcoilltínn	dá gcoilltíteá	dá gcoilltíodh sé, sí	dá gcoilltímis; dá gcoilltíodh muid	dá gcoilltíodh sibh	dá gcoilltídís; dá gcoilltíodh siad	—	dá gcoilltítí
imperative		coilltím	coilltigh	coilltíodh sé, sí	coilltímis	coilltígí; coilltídh†	coilltídís	—	coilltítear
verbal noun		coilltiú
past participle		coilltithe

* indirect relative
† archaic or dialect form
‡‡ dependent form used with particles that trigger eclipsis

Etymology 2

See the etymology of the corresponding lemma form.

Adjective

coilltigh

1. inflection of coillteach (“wooded, sylvan”):
   1. genitive/vocative singular masculine
   2. (archaic) dative singular feminine

Mutation

Irish mutation
Radical	Lenition	Eclipsis
coilltigh	choilltigh	gcoilltigh
Note: Some of these forms may be hypothetical. Not every possible mutated form of every word actually occurs.

Further reading

• Ó Dónaill, Niall (1977) “coilltigh”, in Foclóir Gaeilge–Béarla, Dublin: An Gúm, →ISBN
• “coilltigh”, in New English-Irish Dictionary, Foras na Gaeilge, 2013-2024