comhaontaigh

Irish

Etymology

comh- (“co-, together”) +‎ aontaigh (“unite; assent, agree”)

Verb

comhaontaigh (present analytic comhaontaíonn, future analytic comhaontóidh, verbal noun comhaontú, past participle comhaontaithe)

1. unite, unify
2. agree, assent (le (“to”))
3. (literary) cohabit

Conjugation

conjugation of comhaontaigh (second conjugation)

		singular			plural			relative	autonomous
		first	second	third	first	second	third
indicative	present	comhaontaím	comhaontaíonn tú; comhaontaír†	comhaontaíonn sé, sí	comhaontaímid; comhaontaíonn muid	comhaontaíonn sibh	comhaontaíonn siad; comhaontaíd†	a chomhaontaíonn; a chomhaontaíos / a gcomhaontaíonn*	comhaontaítear
	past	chomhaontaigh mé; chomhaontaíos	chomhaontaigh tú; chomhaontaís	chomhaontaigh sé, sí	chomhaontaíomar; chomhaontaigh muid	chomhaontaigh sibh; chomhaontaíobhair	chomhaontaigh siad; chomhaontaíodar	a chomhaontaigh / ar chomhaontaigh*	comhaontaíodh
	past habitual	chomhaontaínn / gcomhaontaínn‡‡	chomhaontaíteá / gcomhaontaíteᇇ	chomhaontaíodh sé, sí / gcomhaontaíodh sé, s퇇	chomhaontaímis; chomhaontaíodh muid / gcomhaontaímis‡‡; gcomhaontaíodh muid‡‡	chomhaontaíodh sibh / gcomhaontaíodh sibh‡‡	chomhaontaídís; chomhaontaíodh siad / gcomhaontaídís‡‡; gcomhaontaíodh siad‡‡	a chomhaontaíodh / a gcomhaontaíodh*	chomhaontaítí / gcomhaontaít퇇
future		comhaontóidh mé; comhaontód; comhaontóchaidh mé†	comhaontóidh tú; comhaontóir†; comhaontóchaidh tú†	comhaontóidh sé, sí; comhaontóchaidh sé, sí†	comhaontóimid; comhaontóidh muid; comhaontóchaimid†; comhaontóchaidh muid†	comhaontóidh sibh; comhaontóchaidh sibh†	comhaontóidh siad; comhaontóid†; comhaontóchaidh siad†	a chomhaontóidh; a chomhaontós; a chomhaontóchaidh†; a chomhaontóchas† / a gcomhaontóidh*; a gcomhaontóchaidh*†	comhaontófar; comhaontóchar†
conditional		chomhaontóinn; chomhaontóchainn† / gcomhaontóinn‡‡; gcomhaontóchainn†‡‡	chomhaontófá; chomhaontóchthᆠ/ gcomhaontófᇇ; gcomhaontóchthᆇ‡	chomhaontódh sé, sí; chomhaontóchadh sé, s토/ gcomhaontódh sé, s퇇; gcomhaontóchadh sé, s톇‡	chomhaontóimis; chomhaontódh muid; chomhaontóchaimis†; chomhaontóchadh muid† / gcomhaontóimis‡‡; gcomhaontódh muid‡‡; gcomhaontóchaimis†‡‡; gcomhaontóchadh muid†‡‡	chomhaontódh sibh; chomhaontóchadh sibh† / gcomhaontódh sibh‡‡; gcomhaontóchadh sibh†‡‡	chomhaontóidís; chomhaontódh siad; chomhaontóchadh siad† / gcomhaontóidís‡‡; gcomhaontódh siad‡‡; gcomhaontóchadh siad†‡‡	a chomhaontódh; a chomhaontóchadh† / a gcomhaontódh*; a gcomhaontóchadh*†	chomhaontófaí; chomhaontóchtha토/ gcomhaontófa퇇; gcomhaontóchtha톇‡
subjunctive	present	go gcomhaontaí mé; go gcomhaontaíod†	go gcomhaontaí tú; go gcomhaontaír†	go gcomhaontaí sé, sí	go gcomhaontaímid; go gcomhaontaí muid	go gcomhaontaí sibh	go gcomhaontaí siad; go gcomhaontaíd†	—	go gcomhaontaítear
	past	dá gcomhaontaínn	dá gcomhaontaíteá	dá gcomhaontaíodh sé, sí	dá gcomhaontaímis; dá gcomhaontaíodh muid	dá gcomhaontaíodh sibh	dá gcomhaontaídís; dá gcomhaontaíodh siad	—	dá gcomhaontaítí
imperative		comhaontaím	comhaontaigh	comhaontaíodh sé, sí	comhaontaímis	comhaontaígí; comhaontaídh†	comhaontaídís	—	comhaontaítear
verbal noun		comhaontú
past participle		comhaontaithe

* indirect relative
† archaic or dialect form
‡‡ dependent form used with particles that trigger eclipsis

Mutation

Irish mutation
Radical	Lenition	Eclipsis
comhaontaigh	chomhaontaigh	gcomhaontaigh
Note: Some of these forms may be hypothetical. Not every possible mutated form of every word actually occurs.

References

• Ó Dónaill, Niall (1977) “comhaontaigh”, in Foclóir Gaeilge–Béarla, Dublin: An Gúm, →ISBN