coniectura

From Wiktionary, the free dictionary
Archived revision by WingerBot (talk | contribs) as of 06:00, 25 September 2019.
Jump to navigation Jump to search

Latin

Etymology

From cōniciō +‎ -tūra.

Pronunciation

Noun

coniectūra f (genitive coniectūrae); first declension

  1. conjecture, guess, conjectural inference
  2. interpretation (of dreams), divining, soothsaying, prophesying

Declension

First-declension noun.

Case Singular Plural
Nominative coniectūra coniectūrae
Genitive coniectūrae coniectūrārum
Dative coniectūrae coniectūrīs
Accusative coniectūram coniectūrās
Ablative coniectūrā coniectūrīs
Vocative coniectūra coniectūrae

Derived terms

Descendants

  • English: conjecture
  • Italian: congettura
  • Sardinian: congittura

References

  • coniectura”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
  • coniectura in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.
  • Carl Meißner, Henry William Auden (1894) Latin Phrase-Book[1], London: Macmillan and Co.
    • to conjecture: coniectura assequi, consequi, aliquid coniectura colligere
    • as far as I can guess: quantum ego coniectura assequor, auguror
    • to infer by comparison, judge one thing by another: coniecturam alicuius rei facere or capere ex aliqua re
    • to judge others by oneself: de se (ex se de aliis) coniecturam facere
    • it is a matter of conjecture, supposition: aliquid in coniectura positum est
    • it is a matter of conjecture, supposition: aliquid coniectura nititur, continetur (Div. 1. 14. 24)
    • to try to conjecture probabilities: probabilia coniectura sequi