conicio

From Wiktionary, the free dictionary
Jump to navigation Jump to search

Latin[edit]

Alternative forms[edit]

Etymology[edit]

From con- (with, together) +‎ iaciō (throw, hurl).

Pronunciation[edit]

Verb[edit]

coniciō (present infinitive conicere, perfect active coniēcī, supine coniectum); third conjugation iō-variant

  1. to throw or bring together, unite, connect
  2. to throw, drive, force, hurl something
    Synonyms: iaculor, iniciō, adiciō, obiciō, abiciō, permittō, iaciō, iactō, trāiciō, impingō, ēmittō, mittō, lībrō
  3. to dispatch, assign, make go
  4. to urge, press, adduce
  5. to prophesy, foretell, forebode
  6. to conclude, guess
  7. (figuratively) to dispute, contend, discuss
  8. (reflexively) to go, to hurry
  9. to conjecture

Conjugation[edit]

   Conjugation of coniciō (third conjugation -variant)
indicative singular plural
first second third first second third
active present coniciō conicis conicit conicimus conicitis coniciunt
imperfect coniciēbam coniciēbās coniciēbat coniciēbāmus coniciēbātis coniciēbant
future coniciam coniciēs coniciet coniciēmus coniciētis conicient
perfect coniēcī coniēcistī coniēcit coniēcimus coniēcistis coniēcērunt,
coniēcēre
pluperfect coniēceram coniēcerās coniēcerat coniēcerāmus coniēcerātis coniēcerant
future perfect coniēcerō coniēceris coniēcerit coniēcerimus coniēceritis coniēcerint
passive present conicior coniceris,
conicere
conicitur conicimur coniciminī coniciuntur
imperfect coniciēbar coniciēbāris,
coniciēbāre
coniciēbātur coniciēbāmur coniciēbāminī coniciēbantur
future coniciar coniciēris,
coniciēre
coniciētur coniciēmur coniciēminī conicientur
perfect coniectus + present active indicative of sum
pluperfect coniectus + imperfect active indicative of sum
future perfect coniectus + future active indicative of sum
subjunctive singular plural
first second third first second third
active present coniciam coniciās coniciat coniciāmus coniciātis coniciant
imperfect conicerem conicerēs coniceret conicerēmus conicerētis conicerent
perfect coniēcerim coniēcerīs coniēcerit coniēcerīmus coniēcerītis coniēcerint
pluperfect coniēcissem coniēcissēs coniēcisset coniēcissēmus coniēcissētis coniēcissent
passive present coniciar coniciāris,
coniciāre
coniciātur coniciāmur coniciāminī coniciantur
imperfect conicerer conicerēris,
conicerēre
conicerētur conicerēmur conicerēminī conicerentur
perfect coniectus + present active subjunctive of sum
pluperfect coniectus + imperfect active subjunctive of sum
imperative singular plural
first second third first second third
active present conice conicite
future conicitō conicitō conicitōte coniciuntō
passive present conicere coniciminī
future conicitor conicitor coniciuntor
non-finite forms active passive
present perfect future present perfect future
infinitives conicere coniēcisse coniectūrum esse conicī coniectum esse coniectum īrī
participles coniciēns coniectūrus coniectus coniciendus,
coniciundus
verbal nouns gerund supine
genitive dative accusative ablative accusative ablative
coniciendī coniciendō coniciendum coniciendō coniectum coniectū

Derived terms[edit]

Related terms[edit]

References[edit]

  • cōnĭcĭo”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
  • conicio”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
  • conicio in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.
  • Carl Meißner, Henry William Auden (1894) Latin Phrase-Book[1], London: Macmillan and Co.
    • to turn one's gaze on; to regard: oculos conicere in aliquem
    • to overwhelm some one with terror: in terrorem conicere aliquem
    • to isolate a witness: aliquem a ceteris separare et in arcam conicere ne quis cum eo colloqui possit (Mil. 22. 60)
    • to put the blame on another: culpam in aliquem conferre, transferre, conicere
    • to put some one in irons, chains: in vincula, in catenas conicere aliquem
    • to throw some one into prison: in carcerem conicere aliquem
    • to discharge missiles: tela iacere, conicere, mittere
    • to discharge showers of missiles: tela ingerere, conicere
    • to put the enemy to flight: in fugam dare, conicere hostem
    • to take to flight: se conicere, se conferre in fugam
  • cōniciō, ~icere, ~iēcī, ~iectum” on page 446/2 of the Oxford Latin Dictionary (2nd ed., 2012)