coniuratio

From Wiktionary, the free dictionary
Jump to navigation Jump to search

Latin[edit]

Alternative forms[edit]

Etymology[edit]

From coniūrō +‎ -tiō.

Pronunciation[edit]

Noun[edit]

coniūrātiō f (genitive coniūrātiōnis); third declension

  1. a swearing together
  2. a conspiracy, plot; confederacy, band of conspirators
    Synonyms: cōnsēnsus, cōnspīrātiō, cōnsēnsiō

Declension[edit]

Third-declension noun.

Case Singular Plural
Nominative coniūrātiō coniūrātiōnēs
Genitive coniūrātiōnis coniūrātiōnum
Dative coniūrātiōnī coniūrātiōnibus
Accusative coniūrātiōnem coniūrātiōnēs
Ablative coniūrātiōne coniūrātiōnibus
Vocative coniūrātiō coniūrātiōnēs

Related terms[edit]

Descendants[edit]

References[edit]

  • coniuratio”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
  • coniuratio in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette
  • Carl Meißner; Henry William Auden (1894) Latin Phrase-Book[1], London: Macmillan and Co.
    • to form a conspiracy: coniurationem facere (Catil. 2. 4. 6)