conquisitus

From Wiktionary, the free dictionary
Archived revision by WingerBot (talk | contribs) as of 07:16, 25 September 2019.
Jump to navigation Jump to search

Latin

Etymology

Perfect passive participle of conquirō.

Participle

conquīsītus (feminine conquīsīta, neuter conquīsītum); first/second-declension participle

  1. select, chosen
  2. costly

Declension

First/second-declension adjective.

Number Singular Plural
Case / Gender Masculine Feminine Neuter Masculine Feminine Neuter
Nominative conquīsītus conquīsīta conquīsītum conquīsītī conquīsītae conquīsīta
Genitive conquīsītī conquīsītae conquīsītī conquīsītōrum conquīsītārum conquīsītōrum
Dative conquīsītō conquīsītō conquīsītīs
Accusative conquīsītum conquīsītam conquīsītum conquīsītōs conquīsītās conquīsīta
Ablative conquīsītō conquīsītā conquīsītō conquīsītīs
Vocative conquīsīte conquīsīta conquīsītum conquīsītī conquīsītae conquīsīta

Descendants

  • English: conquest
  • French: conquête
  • Italian: conquista
  • Portuguese: conquista
  • Spanish: conquista

References