contradictio
Latin
Etymology
From contrādicō + -tiō.
Pronunciation
- (Classical Latin) IPA(key): /kon.traːˈdik.ti.oː/, [kɔn̪t̪räːˈd̪ɪkt̪ioː]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): /kon.traˈdik.t͡si.o/, [kon̪t̪räˈd̪ikt̪͡s̪io]
Noun
contrādictiō f (genitive contrādictiōnis); third declension
- The act of contradicting.
- A reply, answer, objection, counterargument, contradiction; opposition.
- Ex contradictione quodlibet.[1]
- From a contradiction anything [follows]: .
- Ex contradictione quodlibet.[1]
Declension
Third-declension noun.
Case | Singular | Plural |
---|---|---|
Nominative | contrādictiō | contrādictiōnēs |
Genitive | contrādictiōnis | contrādictiōnum |
Dative | contrādictiōnī | contrādictiōnibus |
Accusative | contrādictiōnem | contrādictiōnēs |
Ablative | contrādictiōne | contrādictiōnibus |
Vocative | contrādictiō | contrādictiōnēs |
Related terms
Descendants
- Catalan: contradicció
- English: contradiction
- French: contradiction
- Italaian: contraddizione
- Portuguese: contradição
- Romanian: contradicție
- Spanish: contradicción
References
- “contradictio”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- contradictio in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.
- contradictio in Ramminger, Johann (2016 July 16 (last accessed)) Neulateinische Wortliste: Ein Wörterbuch des Lateinischen von Petrarca bis 1700[2], pre-publication website, 2005-2016