crudelis
Latin
Etymology
From crūdus.
Pronunciation
- (Classical Latin) IPA(key): /kruːˈdeː.lis/, [kruːˈd̪eːlʲɪs̠]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): /kruˈde.lis/, [kruˈd̪ɛːlis]
Adjective
crūdēlis (neuter crūdēle, comparative crūdēlior, superlative crūdēlissimus, adverb crūdēlē or crūdēliter); third-declension two-termination adjective
Declension
Third-declension two-termination adjective.
Number | Singular | Plural | |||
---|---|---|---|---|---|
Case / Gender | Masc./Fem. | Neuter | Masc./Fem. | Neuter | |
Nominative | crūdēlis | crūdēle | crūdēlēs | crūdēlia | |
Genitive | crūdēlis | crūdēlium | |||
Dative | crūdēlī | crūdēlibus | |||
Accusative | crūdēlem | crūdēle | crūdēlēs crūdēlīs |
crūdēlia | |
Ablative | crūdēlī | crūdēlibus | |||
Vocative | crūdēlis | crūdēle | crūdēlēs | crūdēlia |
Related terms
Descendants
References
- “crudelis”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- “crudelis”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
- crudelis in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.