díoth

Irish

Etymology 1

(This etymology is missing or incomplete. Please add to it, or discuss it at the Etymology scriptorium.)

Noun

díoth m (genitive singular díotha, nominative plural díothanna)

1. stinging sensation, twinge; thrill

Declension

Declension of díoth

Third declension

Bare forms: Case Singular Plural Nominative díoth díothanna Vocative a dhíoth a dhíothanna Genitive díotha díothanna Dative díoth díothanna

Forms with the definite article: Case Singular Plural Nominative an díoth na díothanna Genitive an díotha na ndíothanna Dative leis an díoth don díoth leis na díothanna

Etymology 2

See díth.

Noun

díoth f pl

1. genitive plural of díth (“loss; deprivation, destruction; want, lack; need, requirement”)

Etymology 3

See díothaigh.

Verb

díoth (present analytic díothann, future analytic díothfaidh, verbal noun díothadh, past participle díota)

1. (transitive) Alternative form of díothaigh (“destroy, eliminate; annihilate, exterminate”)

Conjugation

conjugation of díoth (first conjugation – A)

		singular			plural			relative	autonomous
		first	second	third	first	second	third
indicative	present	díothaim	díothann tú; díothair†	díothann sé, sí	díothaimid	díothann sibh	díothann siad; díothaid†	a dhíothann; a dhíothas / a ndíothann*; a ndíothas*	díotar
	past	dhíoth mé; dhíothas	dhíoth tú; dhíothais	dhíoth sé, sí	dhíothamar; dhíoth muid	dhíoth sibh; dhíothabhair	dhíoth siad; dhíothadar	a dhíoth / ar dhíoth*	díothadh
	past habitual	dhíothainn / ndíothainn‡‡	dhíotá / ndíotᇇ	dhíothadh sé, sí / ndíothadh sé, s퇇	dhíothaimis; dhíothadh muid / ndíothaimis‡‡; ndíothadh muid‡‡	dhíothadh sibh / ndíothadh sibh‡‡	dhíothaidís; dhíothadh siad / ndíothaidís‡‡; ndíothadh siad‡‡	a dhíothadh / a ndíothadh*	dhíotaí / ndíota퇇
future		díothfaidh mé; díothfad	díothfaidh tú; díothfair†	díothfaidh sé, sí	díothfaimid; díothfaidh muid	díothfaidh sibh	díothfaidh siad; díothfaid†	a dhíothfaidh; a dhíothfas / a ndíothfaidh*; a ndíothfas*	díothfar
conditional		dhíothfainn / ndíothfainn‡‡	dhíothfá / ndíothfᇇ	dhíothfadh sé, sí / ndíothfadh sé, s퇇	dhíothfaimis; dhíothfadh muid / ndíothfaimis‡‡; ndíothfadh muid‡‡	dhíothfadh sibh / ndíothfadh sibh‡‡	dhíothfaidís; dhíothfadh siad / ndíothfaidís‡‡; ndíothfadh siad‡‡	a dhíothfadh / a ndíothfadh*	dhíothfaí / ndíothfa퇇
subjunctive	present	go ndíotha mé; go ndíothad†	go ndíotha tú; go ndíothair†	go ndíotha sé, sí	go ndíothaimid; go ndíotha muid	go ndíotha sibh	go ndíotha siad; go ndíothaid†	—	go ndíotar
	past	dá ndíothainn	dá ndíotá	dá ndíothadh sé, sí	dá ndíothaimis; dá ndíothadh muid	dá ndíothadh sibh	dá ndíothaidís; dá ndíothadh siad	—	dá ndíotaí
imperative		díothaim	díoth	díothadh sé, sí	díothaimis	díothaigí; díothaidh†	díothaidís	—	díotar
verbal noun		díothadh
past participle		díota

* indirect relative
† archaic or dialect form
‡‡ dependent form used with particles that trigger eclipsis

Mutation

Irish mutation
Radical	Lenition	Eclipsis
díoth	dhíoth	ndíoth
Note: Some of these forms may be hypothetical. Not every possible mutated form of every word actually occurs.

References

• Ó Dónaill, Niall (1977) “díoth”, in Foclóir Gaeilge–Béarla, Dublin: An Gúm, →ISBN
• “twinge”, in New English-Irish Dictionary, Foras na Gaeilge, 2013–2024