değil

Turkish

Etymology

From Ottoman Turkish دگل (değil), ultimately from Proto-Turkic *degül (“is not”).

Pronunciation

• IPA^(key): /dejil/, /diːl/
• Hyphenation: de‧ğil

Adverb

değil

1. not (negates meaning of verb "to be")

   Mutlu olabilirsin, ama ben değilim.

   You may be happy, but I am not.

   Evli değil misiniz?

   Aren't you married?

Noun

değil (definite accusative değili, plural değiller)

1. the not

Declension

Inflection
Nominative	değil
Definite accusative	değili
	Singular	Plural
Nominative	değil	değiller
Definite accusative	değili	değilleri
Dative	değile	değillere
Locative	değilde	değillerde
Ablative	değilden	değillerden
Genitive	değilin	değillerin

See also

• -me/-ma (for negation of other verbs)