deita
See also: deità
Icelandic
Etymology
Pronunciation
Verb
deita (weak verb, third-person singular past indicative deitaði, supine deitað)
- (transitive, slang) to date (someone)
Conjugation
deita — active voice (germynd)
| infinitive (nafnháttur) |
að deita | ||||
|---|---|---|---|---|---|
| supine (sagnbót) |
deitað | ||||
| present participle (lýsingarháttur nútíðar) |
deitandi | ||||
| indicative (framsöguháttur) |
subjunctive (viðtengingarháttur) | ||||
| present (nútíð) |
ég deita | við deitum | present (nútíð) |
ég deiti | við deitum |
| þú deitar | þið deitið | þú deitir | þið deitið | ||
| hann, hún, það deitar | þeir, þær, þau deita | hann, hún, það deiti | þeir, þær, þau deiti | ||
| past (þátíð) |
ég deitaði | við deituðum | past (þátíð) |
ég deitaði | við deituðum |
| þú deitaðir | þið deituðuð | þú deitaðir | þið deituðuð | ||
| hann, hún, það deitaði | þeir, þær, þau deituðu | hann, hún, það deitaði | þeir, þær, þau deituðu | ||
| imperative (boðháttur) |
deita (þú) | deitið (þið) | |||
| Forms with appended personal pronoun | |||||
| deitaðu | deitiði * | ||||
| * Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred. | |||||
Portuguese
Verb
deita