deyfa
Icelandic
Etymology
Pronunciation
Verb
deyfa (weak verb, third-person singular past indicative deyfði, supine deyft)
- to numb
- (medicine) to anesthetize
Conjugation
deyfa — active voice (germynd)
| infinitive (nafnháttur) |
að deyfa | ||||
|---|---|---|---|---|---|
| supine (sagnbót) |
deyft | ||||
| present participle (lýsingarháttur nútíðar) |
deyfandi | ||||
| indicative (framsöguháttur) |
subjunctive (viðtengingarháttur) | ||||
| present (nútíð) |
ég deyfi | við deyfum | present (nútíð) |
ég deyfi | við deyfum |
| þú deyfir | þið deyfið | þú deyfir | þið deyfið | ||
| hann, hún, það deyfir | þeir, þær, þau deyfa | hann, hún, það deyfi | þeir, þær, þau deyfi | ||
| past (þátíð) |
ég deyfði | við deyfðum | past (þátíð) |
ég deyfði | við deyfðum |
| þú deyfðir | þið deyfðuð | þú deyfðir | þið deyfðuð | ||
| hann, hún, það deyfði | þeir, þær, þau deyfðu | hann, hún, það deyfði | þeir, þær, þau deyfðu | ||
| imperative (boðháttur) |
deyf (þú) | deyfið (þið) | |||
| Forms with appended personal pronoun | |||||
| deyfðu | deyfiði * | ||||
| * Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred. | |||||
| infinitive (nafnháttur) |
að deyfast | ||||
|---|---|---|---|---|---|
| supine (sagnbót) |
deyfst | ||||
| present participle (lýsingarháttur nútíðar) |
deyfandist ** ** the mediopassive present participle is extremely rare and normally not used; it is never used attributively or predicatively, only for explicatory subclauses | ||||
| indicative (framsöguháttur) |
subjunctive (viðtengingarháttur) | ||||
| present (nútíð) |
ég deyfist | við deyfumst | present (nútíð) |
ég deyfist | við deyfumst |
| þú deyfist | þið deyfist | þú deyfist | þið deyfist | ||
| hann, hún, það deyfist | þeir, þær, þau deyfast | hann, hún, það deyfist | þeir, þær, þau deyfist | ||
| past (þátíð) |
ég deyfðist | við deyfðumst | past (þátíð) |
ég deyfðist | við deyfðumst |
| þú deyfðist | þið deyfðust | þú deyfðist | þið deyfðust | ||
| hann, hún, það deyfðist | þeir, þær, þau deyfðust | hann, hún, það deyfðist | þeir, þær, þau deyfðust | ||
| imperative (boðháttur) |
deyfst (þú) | deyfist (þið) | |||
| Forms with appended personal pronoun | |||||
| deyfstu | deyfisti * | ||||
| * Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred. | |||||
deyfður — past participle (lýsingarháttur þátíðar)
| strong declension (sterk beyging) |
singular (eintala) | plural (fleirtala) | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine (karlkyn) |
feminine (kvenkyn) |
neuter (hvorugkyn) |
masculine (karlkyn) |
feminine (kvenkyn) |
neuter (hvorugkyn) | ||
| nominative (nefnifall) |
deyfður | deyfð | deyft | deyfðir | deyfðar | deyfð | |
| accusative (þolfall) |
deyfðan | deyfða | deyft | deyfða | deyfðar | deyfð | |
| dative (þágufall) |
deyfðum | deyfðri | deyfðu | deyfðum | deyfðum | deyfðum | |
| genitive (eignarfall) |
deyfðs | deyfðrar | deyfðs | deyfðra | deyfðra | deyfðra | |
| weak declension (veik beyging) |
singular (eintala) | plural (fleirtala) | |||||
| masculine (karlkyn) |
feminine (kvenkyn) |
neuter (hvorugkyn) |
masculine (karlkyn) |
feminine (kvenkyn) |
neuter (hvorugkyn) | ||
| nominative (nefnifall) |
deyfði | deyfða | deyfða | deyfðu | deyfðu | deyfðu | |
| accusative (þolfall) |
deyfða | deyfðu | deyfða | deyfðu | deyfðu | deyfðu | |
| dative (þágufall) |
deyfða | deyfðu | deyfða | deyfðu | deyfðu | deyfðu | |
| genitive (eignarfall) |
deyfða | deyfðu | deyfða | deyfðu | deyfðu | deyfðu | |
Derived terms
Old Norse
Etymology
From daufr (“deaf”).
Verb
deyfa
Conjugation
Conjugation of deyfa — active (weak class 1)
| infinitive | deyfa | |
|---|---|---|
| present participle | deyfandi | |
| past participle | deyfðr | |
| indicative | present | past |
| 1st-person singular | deyfi | deyfða |
| 2nd-person singular | deyfir | deyfðir |
| 3rd-person singular | deyfir | deyfði |
| 1st-person plural | deyfum | deyfðum |
| 2nd-person plural | deyfið | deyfðuð |
| 3rd-person plural | deyfa | deyfðu |
| subjunctive | present | past |
| 1st-person singular | deyfa | deyfða |
| 2nd-person singular | deyfir | deyfðir |
| 3rd-person singular | deyfi | deyfði |
| 1st-person plural | deyfim | deyfðim |
| 2nd-person plural | deyfið | deyfðið |
| 3rd-person plural | deyfi | deyfði |
| imperative | present | |
| 2nd-person singular | deyf, deyfi | |
| 1st-person plural | deyfum | |
| 2nd-person plural | deyfið | |
Conjugation of deyfa — mediopassive (weak class 1)
| infinitive | deyfask | |
|---|---|---|
| present participle | deyfandisk | |
| past participle | deyfzk | |
| indicative | present | past |
| 1st-person singular | deyfumk | deyfðumk |
| 2nd-person singular | deyfisk | deyfðisk |
| 3rd-person singular | deyfisk | deyfðisk |
| 1st-person plural | deyfumsk | deyfðumsk |
| 2nd-person plural | deyfizk | deyfðuzk |
| 3rd-person plural | deyfask | deyfðusk |
| subjunctive | present | past |
| 1st-person singular | deyfumk | deyfðumk |
| 2nd-person singular | deyfisk | deyfðisk |
| 3rd-person singular | deyfisk | deyfðisk |
| 1st-person plural | deyfimsk | deyfðimsk |
| 2nd-person plural | deyfizk | deyfðizk |
| 3rd-person plural | deyfisk | deyfðisk |
| imperative | present | |
| 2nd-person singular | deyfsk, deyfisk | |
| 1st-person plural | deyfumsk | |
| 2nd-person plural | deyfizk | |
References
- “deyfa”, in Geir T. Zoëga (1910) A Concise Dictionary of Old Icelandic, Oxford: Clarendon Press