dominicus
Latin
Alternative forms
- DOMNICVS (contraction used in inscriptions)
Etymology
dominus (“lord”, “master”) + -icus (“of”, “pertaining to”, “belonging to”, “connected with”)
Pronunciation
- (Classical Latin) IPA(key): /doˈmi.ni.kus/, [d̪ɔˈmɪnɪkʊs̠]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): /doˈmi.ni.kus/, [d̪oˈmiːnikus]
Adjective
dominicus (feminine dominica, neuter dominicum); first/second-declension adjective
- (rare, does not occur in Cicero’s works) of or belonging to a lord or master
- AD 64, Lucius Annaeus Seneca, Epistulae Morales ad Lucilium XLVII, § 8:
- Adice obsonatores, quibus dominici palati notitia subtilis est, qui sciunt, cuius illum rei sapor excitet, cuius delectet aspectus, cuius novitate nauseabundus erigi possit, quid iam ipsa satietate fastidiat, quid illo die esuriat.
- AD 64, Lucius Annaeus Seneca, Epistulae Morales ad Lucilium XLVII, § 8:
- (transferred senses):
- (since the formation of the Empire) imperial
- Synonym: imperiālis
- (Ecclesiastical Latin) the Lord’s, God’s
- (since the formation of the Empire) imperial
Declension
First/second-declension adjective.
Number | Singular | Plural | |||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
Nominative | dominicus | dominica | dominicum | dominicī | dominicae | dominica | |
Genitive | dominicī | dominicae | dominicī | dominicōrum | dominicārum | dominicōrum | |
Dative | dominicō | dominicō | dominicīs | ||||
Accusative | dominicum | dominicam | dominicum | dominicōs | dominicās | dominica | |
Ablative | dominicō | dominicā | dominicō | dominicīs | |||
Vocative | dominice | dominica | dominicum | dominicī | dominicae | dominica |
Derived terms
- diēs Dominica (Ecclesiastical Latin)
- Dominica cēna (Ecclesiastical Latin)
- Dominicum
References
- “dŏmĭnĭcus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- dominicus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.