domitor
Latin
Etymology
From domō (“I tame, conquer”) + -tor (“-er”)
Pronunciation
- (Classical Latin) IPA(key): /ˈdo.mi.tor/, [ˈd̪ɔmɪt̪ɔr]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): /ˈdo.mi.tor/, [ˈd̪ɔːmit̪or]
Noun
domitor m (genitive domitōris); third declension
- tamer, breaker (of horses etc)
- subduer, vanquisher, conqueror
Declension
Third-declension noun.
Case | Singular | Plural |
---|---|---|
Nominative | domitor | domitōrēs |
Genitive | domitōris | domitōrum |
Dative | domitōrī | domitōribus |
Accusative | domitōrem | domitōrēs |
Ablative | domitōre | domitōribus |
Vocative | domitor | domitōrēs |
Related terms
References
- “domitor”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- “domitor”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
- domitor in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.