drýgja

Icelandic

Etymology

From Old Norse drýgja, from Proto-Germanic *driugijaną, derived from *dreugaz (“long-lasting”), in the sense “eke out”. The sense “commit” may be carried over from the related strong verb *dreuganą (whence Old English drēogan (“to perform (a duty)”), Gothic 𐌳𐍂𐌹𐌿𐌲𐌰𐌽 (driugan, “to perform military service”)), which was lost some time in the Old Norse period, but seems to be preserved in past tense draug on a Swedish runic fragment.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈtriːja/
• Rhymes: -iːja

Verb

drýgja (weak verb, third-person singular past indicative drýgði, supine drýgt)

1. to commit, to perpetrate
2. to eke out, to make something go further

Conjugation

drýgja — active voice (germynd)

infinitive (nafnháttur)		að drýgja
supine (sagnbót)		drýgt
present participle (lýsingarháttur nútíðar)		drýgjandi
	indicative (framsöguháttur)			subjunctive (viðtengingarháttur)
present (nútíð)	ég drýgi	við drýgjum	present (nútíð)	ég drýgi	við drýgjum
	þú drýgir	þið drýgið		þú drýgir	þið drýgið
	hann, hún, það drýgir	þeir, þær, þau drýgja		hann, hún, það drýgi	þeir, þær, þau drýgi
past (þátíð)	ég drýgði	við drýgðum	past (þátíð)	ég drýgði	við drýgðum
	þú drýgðir	þið drýgðuð		þú drýgðir	þið drýgðuð
	hann, hún, það drýgði	þeir, þær, þau drýgðu		hann, hún, það drýgði	þeir, þær, þau drýgðu
imperative (boðháttur)	drýg (þú)	drýgið (þið)
	Forms with appended personal pronoun
	drýgðu	drýgiði *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.

drýgjast — mediopassive voice (miðmynd)

infinitive (nafnháttur)		að drýgjast
supine (sagnbót)		drýgst
present participle (lýsingarháttur nútíðar)		drýgjandist ** ** the mediopassive present participle is extremely rare and normally not used; it is never used attributively or predicatively, only for explicatory subclauses
	indicative (framsöguháttur)			subjunctive (viðtengingarháttur)
present (nútíð)	ég drýgist	við drýgjumst	present (nútíð)	ég drýgist	við drýgjumst
	þú drýgist	þið drýgist		þú drýgist	þið drýgist
	hann, hún, það drýgist	þeir, þær, þau drýgjast		hann, hún, það drýgist	þeir, þær, þau drýgist
past (þátíð)	ég drýgðist	við drýgðumst	past (þátíð)	ég drýgðist	við drýgðumst
	þú drýgðist	þið drýgðust		þú drýgðist	þið drýgðust
	hann, hún, það drýgðist	þeir, þær, þau drýgðust		hann, hún, það drýgðist	þeir, þær, þau drýgðust
imperative (boðháttur)	drýgst (þú)	drýgist (þið)
	Forms with appended personal pronoun
	drýgstu	drýgisti *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.

drýgður — past participle (lýsingarháttur þátíðar)

strong declension (sterk beyging)	singular (eintala)				plural (fleirtala)
	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)		masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)
nominative (nefnifall)	drýgður	drýgð	drýgt		drýgðir	drýgðar	drýgð
accusative (þolfall)	drýgðan	drýgða	drýgt		drýgða	drýgðar	drýgð
dative (þágufall)	drýgðum	drýgðri	drýgðu		drýgðum	drýgðum	drýgðum
genitive (eignarfall)	drýgðs	drýgðrar	drýgðs		drýgðra	drýgðra	drýgðra
weak declension (veik beyging)	singular (eintala)				plural (fleirtala)
	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)		masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)
nominative (nefnifall)	drýgði	drýgða	drýgða		drýgðu	drýgðu	drýgðu
accusative (þolfall)	drýgða	drýgðu	drýgða		drýgðu	drýgðu	drýgðu
dative (þágufall)	drýgða	drýgðu	drýgða		drýgðu	drýgðu	drýgðu
genitive (eignarfall)	drýgða	drýgðu	drýgða		drýgðu	drýgðu	drýgðu

Synonyms

• (to commit): fremja

References

• “drýgja” in: Ásgeir Blöndal Magnússon — Íslensk orðsifjabók, (1989). Reykjavík, Orðabók Háskólans. (Available on Málið.is under the “Eldra mál” tab.)